Dzięcioły – oto 5 zabawnych faktów
Dzięcioły należą do rodziny Dzięciołowatych (Picidae), grupy około 300 gatunków ptaków charakteryzujących się głównie wierceniem i bębnieniem w drzewa. Średnia wielkość tych ptaków waha się między 20 a 60 centymetrów długości. Wyróżniają się także mocnymi i uderzającymi kolorami upierzenia.
Ciekawostki o dzięciołach
Dzięki kosmopolitycznemu rozmieszczeniu, czyli występowaniu niemal na całej planecie, dzięcioły od lat wzbudzają ciekawość różnych badaczy. Ten szczególny gatunek nie tylko wytrzymuje silne przyspieszenia w głowie podczas wiercenia, ale także rozwinął system komunikacji zupełnie inny niż u większości ptaków. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o najciekawszych aspektach tych zwierząt.
1. Wyjątkowa budowa czaszki
Dzięcioły wiercą się na drzewach z różnych powodów. Czy to w celu kopania gniazd, poszukiwania pożywienia, czy też jego magazynowania – te ptaki stale wykonują te czynności. Dlatego natura wyposażyła je w pewne specjalne zdolności, które pozwalają im wytrzymać to codzienne uderzenie. Na przykład jedną z zalet tych ptaków jest to, że ich mózgi są małe w porównaniu z innymi gatunkami.
Dokładniej, masa ich mózgu waży tylko 2 miligramy, więc przyspieszenie ich mózgów podczas bicia jest minimalne. Ponadto wypełnienie jamy czaszki płynem mózgowo-rdzeniowym zmniejsza ryzyko przemieszczania się mózgu w dowolnym kierunku.
Z drugiej strony, dziobiąc ukośnie, a nie bezpośrednio, siła uderzenia jest odbierana z mniejszą intensywnością. Podobnie unikalna jest struktura ich czaszki. Z jednej strony część zewnętrzna jest wykonana z twardej kości, a część wewnętrzna z bardziej porowatej tkanki. Dlatego podczas dziobania wywierana i odbierana siła jest rozkładana wokół czaszki w kierunku twardszej kości, co pozwala uniknąć urazów wewnątrzczaszkowych.
Wreszcie, według artykułu opublikowanego w czasopiśmie Plos one , dzięcioły posiadają kostną i mięśniową strukturę zwaną aparatem gnykowym, która pomaga chronić mózg przed tymi uderzeniami .
2. Dzięcioły mają bardzo długie języki
Dzięcioły żywią się głównie owadami, takimi jak termity, mrówki i larwy chrząszczy. Zdobywają je, dziobiąc korę drzew i wystawiając na działanie czynników zewnętrznych. Jednak jego główną bronią myśliwską jest język, którego używa jak mrówkojad.
Ten długi organ może mierzyć od 15 do 35 centymetrów, w zależności od gatunku dzięcioła. Ponadto, aby uniknąć obrażeń podczas wiercenia, język jest umieszczany za czaszką w strukturze znajdującej się w jamie nosowej.
3. Mają wyjątkową komunikację wśród ptaków
W przeciwieństwie do ptaków śpiewających, dzięcioły komunikują się, stukając w drewno drzew. Dzięki tym dźwiękom ptaki mogą wyznaczać swoje terytorium, a także nawoływać potencjalnych partnerów do godów.
Ponadto, według artykułu opublikowanego w czasopiśmie naukowym Scientific reports , dzięcioły mają zdolność rozróżniania głosu znanego i nieznanego ptaka. Mogą też rozpoznać, czy jest to samiec czy samica, po intensywności stukania. Jak wynika z powyższego, dzięcioły używają bębnienia tylko jako źródła komunikacji między osobnikami.
4. Dzięcioły uczą się wykuwania
Niektóre ptaki rodzą się z wrodzoną zdolnością do śpiewania, ale inne muszą się jej nauczyć od swoich rodziców. Tak jest w przypadku dzięciołów, dla których do niedawna nie było jasne, jak wygląda ich proces uczenia się. Jednak w artykule opublikowanym w czasopiśmie Plos one stwierdzono, że ten gatunek używa tych samych metod neuronalnych, co ptaki śpiewające do nauki wykuwania.
Oznacza to, że dzięcioły uczą się raczej wzorów dziobania niż melodii do śpiewania. Ponadto, jak wynika z badań, w mózgach tych ptaków występuje gen zwany parvalbuminą. Stwierdzono to również u ptaków śpiewających i ludzi w trakcie procesu uczenia się wokalizacji.
5. Związek między dziobaniem a zdolnością do rozmnażania się
Wreszcie, według artykułu w czasopiśmie Royal society open science , istnieje zależność między kolorem upierzenia a szybkością bębnienia na drzewach. Zgodnie z wynikami badań, osobniki o mocniejszych i bardziej wyrazistych kolorach wykazywały większą szybkość dziobania. Takie cechy przekładają się na większe prawdopodobieństwo reprodukcji. Samice zwykle bardziej przyciągają samce, które wykazują taką odrębność.
To niesamowite, jak ewolucja wyposażyła dzięcioły w idealne umiejętności, które pozwalają im unikać uszkodzeń spowodowanych uderzeniami o twarde powierzchnie. Podobnie cała ich natura opiera się na bębnieniu, jak widać powyżej, używają go do karmienia, rozmnażania i komunikowania się z innymi osobnikami.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Cárdenas-Posada G, Fuxjager MJ. Correlated evolution between colour conspicuousness and drum speed in woodpeckers. 2022;9(10):221096.
- Schuppe ER, Cantin L, Chakraborty M, Biegler MT, Jarvis ER, Chen C-C, et al. Forebrain nuclei linked to woodpecker territorial drum displays mirror those that enable vocal learning in songbirds. PLOS Biology. 2022;20(9):e3001751.
- Wang L, Cheung JT-M, Pu F, Li D, Zhang M, Fan Y. Why Do Woodpeckers Resist Head Impact Injury: A Biomechanical Investigation. PLOS ONE. 2011;6(10):e26490.
- Węgrzyn E, Węgrzyn W, Leniowski K. Contact calls in woodpeckers are individually distinctive, show significant sex differences and enable mate recognition. Scientific reports. 2021;11(1):22769.