Najczęstsze choroby dzikich kotów w niewoli
Choroby dzikich kotów trzymanych w niewoli mają pewne podobieństwa do chorób kotów domowych. Chcesz wiedzieć, które są najbardziej powszechne?
Dzikie koty stanowią zróżnicowaną grupę zwierząt mięsożernych, od małych kotów – z rodzaju Felis – po duże koty – z rodzaju Panthera, Neofelis czy Acinonyx. W tym artykule pokazujemy, jakie są najczęstsze choroby tych dzikich kotów w niewoli.
Choroby zakaźne dzikich kotów w niewoli
Zapalenie błony śluzowej nosa i tchawicy
Po pierwsze należy wiedzieć, że wszystkie koty są podatne na zapalenie nosa i tchawicy. Jest to bardzo zaraźliwa choroba wywoływana przez herpeswirusa, który ma objawy podobne do objawów u kotów domowych. Objawia się jako ostra infekcja górnych dróg oddechowych.
Objawy kliniczne obejmują śluzową lub ropną wydzielinę z nosa, zapalenie spojówek i zapalenie rogówki. Zwykle znikają po 14-28 dniach, chyba że pojawiają się powikłania wywołane przez chorobę bakteryjną. Jeśli dotyka bardzo młodych zwierząt może być poważna i wymagać intensywnej opieki, aby powrócić do zdrowia.
Podobnie jak w przypadku innych herpeswirusów, niektóre koty mogą stać się przewlekłymi nosicielami choroby i okresowo na nią cierpieć.
Kaliciwirus
Po drugie, należy wspomnieć o kalciwirusach. Jest to bardzo zaraźliwy wirus, powodujący kichanie, wydzielinę z nosa i oczu oraz owrzodzenia jamy ustnej. Czasami prowadzi do zgonu, zwłaszcza w przypadku zakażenia płuc, ale niepowikłane przypadki zwykle ustępują w ciągu 15 dni.
I znowu istnieje możliwość, że kot staje się chronicznym nosicielem wirusa i jego objawy będą pojawiać się okresowo.
Panleukopenia
Panleukopenia jest ostrą chorobą związaną z anoreksją, depresją, wymiotami, odwodnieniem i biegunką. Jest to wysoce zaraźliwa infekcja wirusowa przenoszona przez bezpośredni kontakt. Ponadto wirus pozostaje zaraźliwy przez długi czas w środowisku.
Chociaż nie jest to zbyt częste u dzikich kotów, prawdą jest, że czasami występuje, a problem pojawia się, gdy zaraża młode koty. Młody kociak z panleukopenią ma problemy z ośrodkowym układem nerwowym.
Zakaźne zapalenie otrzewnej kotów
Najbardziej podatnymi na to kotami są gepardy . Dlatego należy unikać ich narażenia na tego koronawirusa, głównie poprzez unikanie kontaktu z zakażonymi kotami.
Nosówka
Jest to paramyksowirus, który powoduje śmiertelną chorobę u dzikich kotów, które miały kontakt z zakażonymi psami. A te, które nie umierają pozostają nosicielami subklinicznymi przez całe życie.
Białaczka u dzikich kotów w niewoli
Chociaż jest to choroba zawsze rozpoznawana u kotów domowych –została również opisana u dzikich kotów. Generalnie powoduje oznaki osłabienia układu odpornościowego. Zazwyczaj ogrody zoologiczne prowadzą negatywną politykę populacyjną przeciwko temu wirusowi.
HIV u dzikich kotów w niewoli
Opisano również liczne retrowirusy wywołujące tę chorobę u dzikich kotów, w większości związanych z wirusem wywołującym ją u kotów. Objawy są różne, od zaburzeń siatkówki oka po zapalenie dziąseł lub zaburzenia neurologiczne.
Wirus brodawczaka
Został opisany u panter, żbików, lwów, lampartów itp. Zazwyczaj każdy z nich był zakażony specyficznym dla gatunku wirusem brodawczaka.
Objawy obejmują zmiany skórne i w jamie ustnej. Niektóre postępują i powodując guzy, które mogą spowodować śmierć zwierzęcia.
Inne choroby dzikich kotów w niewoli
Bakteryjne zapalenie żołądka
Helicobacter spp. jest przyczyną tej choroby, która dotyka przede wszystkim gepardy. Objawy obejmują przewlekłe wymioty, wrzody żołądka, utratę wagi, anoreksję i ogólne złe samopoczucie.
Gąbczasta encefalopatia bydła
Ta choroba jest znana na całym świecie jako „choroba szalonych krów”. Została opisana w populacjach kotowatych europejskich, które były karmione tuszami krów dotkniętych chorobą.
Dermatofitoza u dzikich kotów w niewoli
Na koniec warto również omówić dermatofitozę. Jest to choroba pasożytnicza, którą wywołują grzyby dermatofitowe, zwykle Microsporum canis. Objawy obejmują wypadanie sierści, łysienie, zaczerwienienie, zgrubienie i pękanie skóry itp. Łysienie jest najbardziej widoczne na uszach, kończynach lub szyi, chociaż może być również ogólne.
To może Cię zainteresować ...
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Fowler M, Miller R. Zoo & wild animal medicine. 5th ed. Philadelphia: W.B. Saunders; 1993. Pág.: 491-501.
