Torbacze – zwierzęta, które królują w Australii
Ta wyjątkowa grupa ssaków jest endemiczna dla Ameryki i Australii. Dlaczego jednak ludzie nazywają Australię krajem, w którym królują torbacze? To dlatego, że zwierzęta te są najważniejszymi kręgowcami lądowymi w kraju. Z 378 ssaków lądowych żyjących w Australii 200 to torbacze.
Ta kraina torbaczy ma 11 044 obszarów chronionych. Odpowiada to powierzchni 1 487 710 kilometrów kwadratowych lub 19,27% całkowitej powierzchni Australii. Obszary te zostały utworzone częściowo w celu ochrony unikatowych gatunków torbaczy.
Torbacze na świecie
Obecnie, na świecie istnieje około 270 gatunków torbaczy. 70 z nich znajduje się w Ameryce, podczas gdy 200 można znaleźć w Australii.
Najbardziej niesamowitą cechą torbaczy jest marsupium (słowo z łaciny oznaczające torbę). Jest to torba, która składa się z fałdu skóry, który przykrywa piersi. Tworzy również torbę lęgową, która działa jak komora inkubatora.
Młode torbacze rodzą się w stanie bardzo niepełnego rozwoju. W rzeczywistości są jeszcze prawie płodami. Po urodzeniu przedostają się do torby lęgowej. Tam żywią się mlekiem z piersi, dopóki nie rozwiną się do końca.
Jednak w zależności od zwierzęcia, młode mają różne odległości do przebycia, aby dotrzeć do torby po narodzinach. Na przykład, młode diabła tasmańskiego muszą przejść tylko kilka centymetrów.
Z kolei u kangurów torba jest znacznie dalej od kanału rodnego. Młode pozostają w torbie przez długi czas, pijąc mleko matki, dopóki nie osiągną pełnego rozwoju.
Ponadto niektóre torbacze noszą młode w torbie nawet po zakończeniu fazy rozwoju. Na przykład kangury noszą młode w torbie, aby chronić je przed potencjalnymi drapieżnikami.
Kraj torbaczy
Prawdziwym krajem torbaczy jest Australia. Jest tak, ponieważ występuje tam największa zarejestrowana liczba autochtonicznych gatunków torbaczy. Australijskie torbacze charakteryzują się tym, jak dobrze przystosowują się do warunków. Oprócz tego są roślinożercami i mięsożercami.
Są to również gatunki, które poprzez ewolucyjną konwergencję mają podobieństwo do gryzoni i psowatych. Wśród torbaczy wyróżnia się kilka gatunków, takich jak kangury, koale, wombaty, diabły tasmańskie i wilk tasmański (wymarły w 1930 r.).
Kolonizacja Australii, najpierw przez rdzennych mieszkańców ponad 40 000 lat temu, a następnie przez Europejczyków po 1788 r., miała silny wpływ na faunę tego kraju.
Polowanie, wprowadzanie gatunków egzotycznych, a co za tym idzie niszczenie siedlisk, doprowadziły do wyginięcia wielu gatunków. Dotyczy to zwłaszcza torbaczy i różnych gatunków roślin.
Mięsożerne torbacze
Mięsożerne torbacze są reprezentowane przez dwie rodziny: Niełazokształtne, która ma 52 członków, i Myrmecobiiade, z których ostatnim przedstawicielem jest mrówkożer workowaty.
Największym mięsożernym torbaczem jest diabeł tasmański. Jest wielkości małego psa i zajmuje się polowaniem oraz zbieractwem. To zwierzę wymarło w Australii 600 lat temu, ale nadal żyje w Tasmanii.
Istnieją cztery gatunki niełazów, czyli „kot tubylczy”, a wszystkie są zagrożone. Reszta rodziny Niełazokształtnych, to myszy torbacze, z których większość waży mniej niż 100 gramów.
Istnieją dwa gatunki kretoworów zamieszkujących pustynie we wschodniej Australii. Te żyjące pod ziemią zwierzęta są ślepe, głuche i mięsożerne.
Wszystkożerne torbacze
Te wszystkożerne zwierzęta obejmują jamraje i wielkouchy. Istnieje siedem gatunków w Australii, a większość z nich jest zagrożona. Te małe stworzenia mają pewne niezwykłe cechy fizyczne. Mają pulchne ciała i długie, delikatne nosy. Ponadto mają długie, sterczące prosto uszy, mocne nogi i cienki ogon.
Jednak ewolucyjne pochodzenie tej grupy jest niepewne. Wynika to z tego, że mają cechy zarówno mięsożernych, jak i roślinożernych torbaczy.
Roślinożerne torbacze
Jednym z najpopularniejszych australijskich torbaczy jest koala. Jest to gatunek nadrzewny, który żywi się liśćmi 120 gatunków eukaliptusa. Wombaty natomiast żyją na ziemi i żywią się trawą, ciborowatymi i wszelkiego rodzaju korzeniami.
Oposy to grupa torbaczy nadrzewnych. Należy do nich sześć rodzin i 26 gatunków, które znacznie różnią się od siebie rozmiarem. Z jednej strony są gatunki karłowate, które mają 7 gramów.
Z drugiej strony, jest opos łuskowaty lub kitanka lisia, które są podobnych rozmiarów, co kot domowy. Te gatunki żyją w lasach eukaliptusowych we wschodniej Australii.
Lotopałanki pośrednie mają membrany, zwane błoną lotną, które rozciągają się od piątego palca kończyny górnej do pierwszego palca po tej samej stronie. Po rozłożeniu błony, zwierzęta te mogą przeskakiwać między sąsiednimi drzewami.
Trzy rodziny roślinożernych torbaczy
Kangury, walabie, kanguroszczurniki i torebniki piżmowe są podzielone na trzy rodziny. Wszystkie żyją w australijskich siedliskach, z wyjątkiem alpejskich stref klimatycznych.
- Torebnikowate, z których torebnik piżmowy jest jedynym przedstawicielem.
- Kanguroszczurowate, w którym jest dziesięć gatunków. Są tu kanguroszczurniki, kanguroszczury i kangurzaki. Ta rodzina obejmuje małe gatunki, które kopią nory i transportują materiał roślinny za pomocą ogonów.
- Kangurowate, w którym znajdziemy 53 gatunki w Australii. Jednak liczba ta spadła z powodu malejących populacji. Do najbardziej znanych należą kangury i walabie. Większość kangurowatych jest dwunożna i porusza się skacząc. Mają bardzo umięśnione ogony, długie tylne nogi i długie, wąskie stopy. Tylne stopy mają charakterystyczną strukturę czterech palców, podczas gdy krótsze kończyny górne mają pięć oddzielnych palców.
Przedstawiciele grupy kangurowatych znacznie różnią się wielkością. Najmniejsi przedstawiciele tej rodziny ważą maksymalnie 500 g. Z drugiej strony kangur rudy jest największy, o przybliżonej wysokości dwóch metrów i wadze do 85 kilogramów.
Z powodu ogromnej różnorodności torbaczy Australia słusznie uważana jest za krainę torbaczy. Jednak ma również dużą liczbę innych ssaków, ptaków, gadów, płazów, ryb i bezkręgowców. Mimo to torbacze przyciągają naszą uwagę ze względu na swoje cechy charakterystyczne.