Śpiew wielorybów - dowiedz się o nim więcej
Aby komunikować się ze sobą, zwierzęta używają różnych technik. Śpiew wielorybów jest jednym z najciekawszych mechanizmów istniejących w przyrodzie. W tym artykule opowiemy Ci o nim wszystko.
Na czym polega śpiew wielorybów?
Zestaw dźwięków emitowanych przez te największe zwierzęta świata składa się z powtarzalnych i przewidywalnych wzorów. Jednym z najbardziej „śpiewających gatunków” jest długopłetwowiec oceaniczny i, jak twierdzą niektórzy, jego śpiew jest podobny do śpiewu ludzi.
Kolejny wyróżniający się gatunek to wieloryb grenlandzki. Dla odmiany, co roku potrafi on wytwarzać różne dźwięki a inni członkowie rodziny je kopiują i naśladują.
Walenie również słyną na ogół ze swojej „muzyki”, której używają do komunikowania się ze swoimi kompanami pod wodą. Ponieważ nie mają dobrego wzroku, śpiew pozwala im rozpoznawać inne osobniki.
Warto zauważyć, że te ssaki morskie śpiewają pod wodą, ponieważ w takim środowisku dźwięk przemieszcza się szybciej niż w powietrzu. Dźwięki pokonują 1500 metrów na sekundę w środowisku wodnym przy 340 metrach na sekundę na powierzchni.
Co ciekawe, śpiew wielorybów pod wodą obejmuje też większe odległości. Wieloryby mogą rozmawiać ze swoimi krewnymi nawet w odległości kilku kilometrów!
Walenie mają bardziej rozwinięty zmysł słuchu niż wiele gatunków lądowych, co pozwala im z niezwykłą precyzją wykryć kierunek pochodzenia dźwięków.
Do czego służy śpiew wielorybów?
Przeprowadzono wiele badać, aby poznać bliżej ten intrygujący śpiew wielorybów. Wiele osób twierdzi, że używają go głównie do selekcji seksualnej. Chociaż mają również inne cele, takie jak wykrywanie wielkości lub kształtu pobliskich obiektów.
Niektóre gatunki śpiewają tylko w okresie godowym i robią to tylko samce. W ten sposób “prezentują się” samicom i podbijają ich serca.
Wieloryby używają też swojego śpiewu, jako narzędzia swoistej konkurencję między dwoma samcami. Używając dźwięków, wyznaczają swoje terytorium lub mówią coś w stylu „ja tutaj rządzę” i zachęcają drugiego samca do oddalenia się z zajętej strefy.
Podczas zalotów śpiew wielorybów przybiera niepowtarzalny i unikalny charakter. Wieloryby i długopłetwowce oceaniczne tworzą indywidualną lub „niepublikowaną” piosenkę, która nie jest powtarzana przez inne osobniki.
Innym powodem do śpiewania jest powiadamianie towarzyszy, że znaleźli dużą ławicę ryb, której zawsze towarzyszy plankton. Ma to miejsce u tych gatunków, które szukają pożywienia w grupach lub wspólnie. W takim przypadku śpiew wielorybów to po prostu zaproszenie do stołu.
Jak brzmi śpiew wielorybów?
W przeciwieństwie do ludzi, którzy używają krtani i strun głosowych, u waleni mechanizm dźwiękowy może działać na dwa różne sposoby. Zależy to od gatunku wieloryba, a konkretnie od tego czy należy do rodziny czy zębowców czy do waleni fiszbinowców .
W pierwszym przypadku, dźwięki powstają podczas przejścia powietrza przez strukturę w głowie, odpowiadającą ludzkiej jamie nosowej, a nazywanej phonic lips. U zębowców powietrze przechodzi więc przez rodzaj „ust”.
Wszystkie zębowce oprócz kaszalotowatych posiadają po dwie takie struktury, dzięki czemu mogą jednocześnie, niezależnie od siebie, tworzyć dwa różne tony, które pozwalają im generować dwa dźwięki jednocześnie. Wibracja dźwięku przechodzi następnie przez głowę. Na przykład kaszalot może emitować śpiew o sile nawet do 223 decybeli.
Jeśli chodzi o walenie fiszbinowce (wśród nich płetwal błękitny oraz pływacz szary i wal grenlandzki), nie mają tych warg, ale krtań. Odgrywa ona wyraźną rolę w produkcji dźwięków, chociaż nie wykazuje posiadania więzadeł głosowych.
Fiszbinowce nie mają więc strun głosowych i nie muszą oddychać powietrzem, aby generować dźwięki. Śpiew wielorybów fiszbinowców mogą osiągać natężenie do 180 decybeli.
Ciekawy fakt: wieloryby żyjące na podobnych obszarach geograficznych śpiewają w podobny sposób, choć z niewielkimi odmianami. Natomiast, jeśli porównamy śpiew wielorybów należących do gatunków z różnych półkul, będzie on zupełnie inny.
Na koniec musimy powiedzieć, że z powodu wzrostu ruchu morskiego wieloryby musiały zwiększyć amplitudę swoich dźwięków. W ten sposób udaje im się „usłyszeć” swoich towarzyszy w środowisku, które nie jest już tak ciche jak kilka wieków temu. Może to jednak powodować na przykład zwiększony stres u tych ssaków i generować pewne trudności w rozmnażaniu waleni.