Uszatka zwyczajna – poznaj 5 ciekawostek o tym ptaku
Uszatka zwyczajna jest ptakiem drapieżnym o ciekawym obliczu, ale ma też kilka innych ciekawych cech biologicznych. Można go znaleźć na dużej części północnej półkuli naszej planety, w Ameryce, Europie, Rosji, a nawet w Japonii.
Naukowa nazwa tego gatunku to Asio otus. Należy do rzędu Sów (Strigiformes), grupy znanej z nocnych ptaków, takich jak sowy i sóweczki. Czytaj dalej i poznaj kilka ciekawostek o uszatce zwyczajnej.
Jak wygląda uszatka zwyczajna?
Wbrew temu, co sugeruje jej nazwa, uszatka zwyczajna jest ptakiem średniej wielkości, mierzy średnio 35 centymetrów długości, a jej maksymalna rozpiętość skrzydeł wynosi 100 centymetrów. Jej upierzenie jest gęste i ma tendencję do większego stłoczenia na głowie, przez co wygląda kwadratowo i tworzy dwie kępki lub grzywki, które wyglądają jak uszy.
Jeśli chodzi o ubarwienie, ptak ten ma kombinację czarnych, brązowych i brązowych piór. Tworzą one zróżnicowany wzór, który przypomina nieco korę drzew. Ten kamuflaż pomaga mu pozostać niezauważonym, gdy odpoczywa na okolicznych sosnach.
Ten gatunek jest nocny i niełatwo go zauważyć w ciągu dnia. Z tego powodu, mimo że ma wyjątkowy wygląd i jest dobrze znany w różnych częściach świata, wiele faktów dotyczących jego historii naturalnej pozostaje nieznanych.
Mało znane fakty o uszatce zwyczajnej
Uszatka zwyczajna jest imponującym gatunkiem o ciekawym ubarwieniu, ale nadal kryje w sobie kilka ciekawostek dotyczących jej biologii. Poznaj kilka z nich poniżej.
1. Brak wydłużonych uszu
Wydłużone grzywki na czubku głowy sowy uszatej to nie uszy, ale długie pióra, które trochę wystają. Co dziwne, kanały słuchowe są ukryte po obu stronach czaszki, ale upierzenie jest tak gęste, że nie rzucają się w oczy.
2. Udawanie części drzewa
Kiedy pojawia się drapieżnik, uszatka zwyczajna wydłuża swoje ciało, ściska pióra i stoi nieruchomo, by udawać, że jest częścią drzewa. W takich sytuacjach ubarwienie ciała jest ważne, ale sowy dostosowują też swoje zachowanie, by zwiększyć szanse na przeżycie.
3. Nomadyczne
Uszatki zwyczajne często przemieszczają się przez kilka obszarów w obrębie swojego naturalnego zasięgu. Te ruchy są krótkie i zależą od obfitości lub niedostatku pożywienia, dlatego nie są zwykle traktowane jako migracje. Z tego powodu są uważane za ptaki wędrowne, stale poszukujące terytoriów odpowiednich dla ich przetrwania.
4. Potrafi poruszać uszami (grzywkami)
Chociaż pióra wystające z głowy nie pełnią funkcji słuchowej, są niezbędne dla mowy ciała uszatki zwyczajnej.
W rzeczywistości te frędzle mają pewną ruchomość i mogą zmieniać ogólny wygląd ptaka, co można wykorzystać do pokazania jego nastroju lub nadania mu bardziej przerażającego wyglądu.
5. Rzadko budują swoje własne gniazdo
Może to brzmi dziwnie i niemożliwie, ale uszatki zwyczajne rzadko budują swoje gniazdo od podstaw. Dzieje się tak dlatego, że większość z nich ponownie wykorzystuje gniazda pozostawione przez inne gatunki ptaków, co pozwala im zaoszczędzić czas i skupić się na rozmnażaniu. Oczywiście, jeśli nie znajdą odpowiedniej, potrafią ją stworzyć.
Jak widzisz, uszatka zwyczajna to interesujący ptak, który kryje w sobie wiele ciekawostek na temat swojej biologii. Jednak jej uniki i doskonały kamuflaż utrudniają badania, dlatego wciąż pozostaje wiele nierozwiązanych kwestii dotyczących jej życia. Możemy więc mieć tylko nadzieję, że badania będą kontynuowane i w przyszłości uda się odkryć więcej informacji o tym gatunku.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Tome, D. (2003). Nest site selection and predation driven despotic distribution of breeding long‐eared owls Asio otus. Journal of Avian Biology, 34(2), 150-154.
- Perrone Jr, M. (1981). Adaptive significance of ear tufts in owls. The Condor, 83(4), 383-384.
- Ivory, A. 1999. “Asio otus” (On-line), Animal Diversity Web. Recuperado el 6 de enero de 2023, disponible en: https://animaldiversity.org/accounts/Asio_otus/
- Garner, D. J., & Milne, B. S. (1998). A study of the Long-eared Owl Asio otus using wicker nesting baskets. Bird Study, 45(1), 62-67.
- Rodríguez, J. A. H. (2001). Aproximación al conocimiento de la biología del búho chico,” asio otus”, en la provincia de Zamora. Anuario del Instituto de Estudios Zamoranos Florián de Ocampo, (18), 163-196.