9 van de dodelijkste slangen
De dodelijkste slangen zijn niet altijd degenen die aanvallen. In feite vallen ze geen van allen aan voor hun plezier, maar omdat ze zich dodelijk bedreigd voelen. Toch gebeuren er ongelukken, en in het geval van de slangen ga je zien dat het meestal geen happy end heeft.
Desondanks zijn veel mensen gefascineerd door gifslangen en wijden ze zich aan de bestudering ervan. Een deel van deze studie heeft ook te maken met het feit dat de gifstoffen die veel van deze reptielen bij zich dragen gebruikt kunnen worden voor de menselijke geneeskunde. Wil je alles weten over de dodelijkste slangen ter wereld?
De dodelijkste slangen ter wereld
Veel slangen zijn in staat mensen (en veel grotere dieren) te doden. Het tegenkomen van een van hen zou altijd een reden moeten zijn om uit de buurt te blijven, want je weet niet wanneer je ze zou kunnen verstoren. Laten we eens kijken naar de dodelijkste.
1. Zwarte mamba (Dendroaspis polylepis)
De naam van deze slang komt van de kleur van de binnenkant van zijn bek, die blauwzwart is. Het gif dat de zwarte mamba inbrengt is neurotoxisch, dat wil zeggen dat het het zenuwstelsel aantast en verlamming van de spieren veroorzaakt. Als het gif zich door het lichaam verspreidt, kan de verlamming het hart en de longen aantasten, met de dood tot gevolg.
De zwarte mamba, die in centraal en zuidelijk Afrika leeft, bezoekt gebieden met hoog gras, dus ongelukken met mensen die deze gebieden betreden komen veel voor.
2. Koraalslang (Elapidae)
Inheems in tropische gebieden van de Oude en Nieuwe Wereld, omvat deze slangenfamilie 99 soorten, die allemaal felgekleurd zijn om te waarschuwen voor hun krachtige neurotoxische gif. Het echte gevaar is de afwezigheid van sporen als hij bijt: er is geen ontsteking of pijn tot na 12 uur, wanneer het gif de spieren en zenuwen begint aan te tasten.
3. Midden-Amerikaanse bushmaster (Lachesis stenophrys)
Deze adder behoort tot de grootste slangen ter wereld, want hij kan meer dan 3 meter lang worden. Zijn gif is proteolytisch (vernietigt eiwitten), antistollingsmiddel en hemotoxisch (vernietigt bloedcellen).
Ditzelfde gif wordt echter gebruikt om antigif te maken voor 17 andere slangensoorten in Midden-Amerika. Daarom wordt er gevochten voor hun behoud, want de vernietiging van hun habitat, hun extractie voor verzamelingen en hun uitroeiing zijn dodelijk voor hen.
4. Boomslang (Dispholidus typus)
Deze groen- en geelachtige slang komt in heel Afrika voor. Door zijn intrekbare giftanden kan hij meer dan eens bijten en zijn hemotoxisch gif veroorzaakt uitwendige en inwendige bloedingen, waardoor het slachtoffer bloedt.
5. Russells adder (Daboia russelii)
Deze adder is een van de dodelijkste slangen ter wereld, volgens een studie (Engelse link) gepubliceerd in het tijdschrift Toxins. Hij rust meestal in rijstvelden, dus ongelukken in Sri Lanka (zijn plaats van herkomst) komen vaak voor en mensen die gebeten worden sterven vaak aan nierfalen.
Het gif van de Russell’s adder is hemotoxisch, en kan zowel ernstige bloedingen als beroertes door stolselvorming veroorzaken.
6. Zwarthalscobra (Naja nigricollis)
Het gif van deze Centraal-Afrikaanse cobra combineert neurotoxinen met cytotoxinen, dat zijn de stoffen die celdood en dus weefselnecrose veroorzaken. Hij is genoemd naar zijn vermogen om gif af te vuren op een afstand tot 3 meter.
7. Gabonadder (Bitis gabonica)
Dit is de grootste slang van het geslacht Bitis en een van de dodelijkste slangen van allemaal. Het is ook een record: het is de slang met de grootste giftanden ter wereld, die tot 55 millimeter reiken. Het gif van de Gabonadder is hemotoxisch en het is een van de snelste en meest precieze slangen als het gaat om het vangen van zijn prooi.
8. Inland taipan (Oxyuranus microlepidotus)
Deze slangensoort leeft in de droge outbackgebieden van Australië. Hoewel hij zelden in contact komt met mensen, is zijn beet dodelijk voor onze soort, omdat hij het enzym hyaluronidase (Engelse link) bevat, dat de opnamesnelheid van gifstoffen in het lichaam van de prooi verhoogt.
9. Koningscobra (Ophiophagus hannah)
Dit is niet alleen een van de dodelijkste, maar ook een van de meest agressieve slangen. En dat is geen toeval, want zijn dieet is uitsluitend gebaseerd op andere slangen. Om op een andere slang te jagen kun je niet volgzaam zijn!
Het is de langste slang ter wereld, met een lengte tot 5,4 meter.
Bovendien is zijn gif neurotoxisch en cardiotoxisch, en tast het centrale zenuwstelsel van zijn prooien aan, waardoor ze sterven door hartfalen of ademhalingsverlamming. De jongen bezitten vanaf hun geboorte gif .
Hoewel de gedachte aan een ontmoeting met een van deze reptielen afschuwelijk kan lijken, is de waarheid dat ze, behalve de Russells adder, gewoonlijk niet veel ontmoetingen hebben met mensen. Toch nemen veel slangen in aantal af door menselijk handelen, en dus kunnen we ons afvragen wie het meest dodelijk is?
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Hodgson, W. C., Dal Belo, C. A., & Rowan, E. G. (2007). The neuromuscular activity of paradoxin: a presynaptic neurotoxin from the venom of the inland taipan (Oxyuranus microlepidotus). Neuropharmacology, 52(5), 1229-1236.
- Bickler, P. E. (2020). Amplification of snake venom toxicity by endogenous signaling pathways. Toxins, 12(2), 68.
- Senji Laxme, R. R., Khochare, S., Attarde, S., Suranse, V., Iyer, A., Casewell, N. R., … & Sunagar, K. (2021). Biogeographic venom variation in Russell’s viper (Daboia russelii) and the preclinical inefficacy of antivenom therapy in snakebite hotspots. PLoS neglected tropical diseases, 15(3), e0009247.
- Damm, M., Hempel, B. F., & Süssmuth, R. D. (2021). Old World Vipers—a review about snake venom proteomics of Viperinae and their variations. Toxins, 13(6), 427.
- Ferraz, C. R., Arrahman, A., Xie, C., Casewell, N. R., Lewis, R. J., Kool, J., & Cardoso, F. C. (2019). Multifunctional toxins in snake venoms and therapeutic implications: from pain to hemorrhage and necrosis. Frontiers in ecology and evolution, 7, 218.