Eusocjalność i współpraca: siła jedności

Praca zespołowa zwiększa szanse na przetrwanie w przyrodzie. Istnieją różne rodzaje współpracy, od mutualizmu po eusocjalność i tworzenie superorganizmów.

Napisane i zweryfikowane przez biologa Samuel Sanchez.

Ostatnia aktualizacja: 22 grudnia, 2022

Współpraca i eusocjalność to sprawa życia i śmierci. Kiedy zwierzęta pracują razem, mają większe szanse na przeżycie i rozmnażanie się. Na przykład, błazenki i ukwiały chronią się nawzajem przed drapieżnikami i pasożytami.

Choć inne zachowania nie są tak dobrze znane, to są równie ważne. Wiele ssaków nawzajem opiekuje się swoimi młodymi, zwierzęta tego samego gatunku potrafią opiekować się potomstwem, nawet jeśli nie jest ich własne.

Na przykład, stado surykatek jest prowadzone przez samicę alfa, która jako jedyna się rozmnaża, a towarzyszą jej pomocnice. Badania wykazały, że liczba pomocnic przypadających na dominującą samicę jest związana z liczbą potomstwa, które przeżyje.

Widzieliśmy znane przykłady współpracy, ale co się dzieje, gdy społeczność definiuje samo istnienie zwierzęcia? Wyjaśnimy to poniżej.

Współpraca i eusocjalność

Pojęcie “eusocjalność” odnosi się do najwyższego poziomu organizacji społecznej nadanej określonym zwierzętom. Ich cechy to:

• Wspólna opieka nad młodymi
• Nakładające się pokolenia
• Istnienie ras sterylnych i zachowań altruistycznych

Kiedy jednostki zaczynają być posłuszne dominującemu osobnikowi, mówimy o eusocjalności. Eusocjalność jest zauważalna głównie u owadów; błonkoskrzydłe są mistrzami pracy zespołowej.

Hierarchia u pszczół

Pszczoły są wyraźnym przykładem pokazującym, że wspólna praca ma ogromną moc. W ulu znajdują się trzy kategorie pszczół: królowa, robotnice i trutnie. Tylko królowa może się rozmnażać – zapłodnione jaja staną się kolejnymi pracownikami, a niezapłodnione jaja – trutniami.

Różnica między samicą będącą królową a robotnicą zależy od rodzaju pokarmu, jaki otrzymuje jako larwa. Stanowi centrum ula, może żyć od 2 do 4 lat i znosi do 1500 jaj dziennie! Reszta pszczół ma za zadanie chronić ją i za wszelką cenę odżywiać.

W zależności od gatunku występują różnice w wielkości kolonii i ras. Na przykład, trzmiele żyją w koloniach z jedną królową i mają do 500 robotnic, podczas gdy osy mogą mieć tysiące królowych i miliony robotnic w kolonii.

Chociaż hierarchie te są szczytem współpracy, to przykładów jest znacznie więcej.

Superorganizmy

Pojęcie „superorganizmów” odnosi się do kolonii, które działają jak pojedyncza żywa istota o własnej fizjologii. Królowa jest mózgiem, a struktury zbudowane, i nad którymi pracowano to ciało.

Jako jednostka mają regulowaną wspólną temperaturę, stały dopływ pożywienia i komunikację podobną do układu nerwowego. Dobrym przykładem na to są termity, ponieważ tworzą ogromne struktury w porównaniu do ich rozmiarów.

Każdego członka superorganizmu można porównać do komórek i bakterii w naszym ciele. Obie są częściami czegoś znacznie większego.

Eusocjalność i ssaki

Jednakże owady nie są jedynymi stworzeniami zdolnymi do eusocjalności, istnieją również przykłady tego zachowania u ssaków. Idealnym przykładem jest golec piaskowy.

To interesujące zwierzę żyje w kolonii około 80 osobników. Każda kolonia składa się ze złożonego systemu jaskiń połączonych tunelami o różnej głębokości.

W tych koloniach jest tylko jedna samica, która rozmnaża się i kopuluje z tymi samymi 2 lub 3 samcami do 5 razy w roku. Te, które nie mogą się rozmnażać, szukają pożywienia i bronią kolonii.

• Ciekawostką dotyczącą tego gatunku jest to, że są ksenofobiczne. Ponadto natychmiast atakują i zabijają wszystko, co wchodzi do ich tuneli, a co nie jest częścią ich systemu.
• Dymorfizm u tego gatunku jest oczywisty zgodnie z jego hierarchią, ponieważ samce i samice, które mogą się rozmnażać, są większe.

Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego

Jak pokazaliśmy w tym artykule, zjednoczenie wielu małych istot może być siłą, z którą należy się liczyć.

Od złożonych hierarchii po struktury, które działają jak pojedyncza żywa istota, współpraca i eusocjalność mają jeden cel: przedłużenie życia gatunku. Jednak nie musisz patrzeć tylko na zachowanie zwierząt, aby to dojrzeć, ponieważ my sami nie różnimy się tak bardzo od kolonii zwierząt.