Ryby bez łusek – czy istnieją takie okazy?
Może to zabrzmieć dziwnie, ale nie wszystkie ryby mają łuski. Ryby należą do bardzo zróżnicowanej grupy kręgowców, ponieważ możemy je klasyfikować według szkieletu, żuchwy, siedliska i łuszczącej się skóry. Dowiedz się, jak funkcjonują ryby bez łusek!
Ekosystemy wodne mogą być bardzo zróżnicowane, podobnie jak zamieszkujące je zwierzęta. Ryby bez łusek żyją w różnych miejscach i mają mechanizmy obronne, aby przetrwać atak innych zwierząt. Jeśli chcesz dowiedzieć się o nich więcej, czytaj dalej.
Czy ryba może żyć bez łusek?
Łuski przykrywają i chronią ciało ryby. Pomagają im również w pływaniu. Struktury te wyłaniają się ze skóry właściwej ryby. Geny uczestniczące w tworzeniu łusek są takie same, jak te biorące udział w rozwoju zębów i włosów u ssaków. Zębina tworząca szkliwo jest obecna w obu strukturach.
Istnieją różne typy łusek reprezentujące różne grupy ryb: plakoidalne, kosmoidalne, ganoidalne, cykloidalne i ktenoidalne.
Przy tej różnorodności i ochronnej funkcji łusek możemy się zastanawiać, w jaki sposób ewolucja wybrała ryby bez łusek. Jak te ryby chronią się przed urazami, drapieżnikami i patogenami? Jakie struktury pomagają im pływać?
Dobór naturalny dał tym zwierzętom inne strategie przetrwania w ich środowisku.
Minogi i śluzice: ryby bez łusek i bez żuchwy
Minogi i śluzice należą do bardzo prymitywnej grupy ryb: Agnatha, czyli bezżuchwowców. Ich wygląd bardzo różni się od wszelkich innych gatunków ryb. W wielu częściach świata są uważane za przysmak.
Minogi mają cylindryczny i wydłużony korpus, jedną płetwę grzbietową i jedną płetwę ogonową, bez żadnych par płetw. Najbardziej osobliwą rzeczą w tych rybach są usta złożone z rogowatych płytek. Ponadto ich język może działać jako przyssawka na powierzchni gatunków, na których pasożytują.
Śluzica ma podobny korpus, ale brakuje jej lejka ustnego minogów. Ponadto używa wąsików jako narządów zmysłów.
Węgorzokształtne: konger, węgorz i murena
Gatunki te są podobne i mają wygląd węża, z cylindrycznym ciałem z tyłu i spłaszczonym z przodu.
Kongery są niebieskawo-szare, mają grube wargi i małe, stożkowate zęby. Ryby te prowadzą nocny tryb życia i wykorzystują dziury w terenie, aby pozostać w ukryciu i tropić swoją ofiarę o zmierzchu, kiedy są najbardziej aktywne.
Węgorze żyją w wodach słodkich i migrują do morza w celu rozmnażania. Ich wygląd zmienia się przez całe życie, ale są to ryby bez łusek.
Mają bardzo grubą skórę, która chroni je przed zmianami temperatury, jednocześnie ułatwiając oddychanie skórne podczas wyczołgiwania się z wody. Słynna strętwa (węgorz elektryczny) zamieszkuje wody Ameryki Południowej i może emitować wyładowania do 850 woltów.
Mureny mają również ciało węgorzokształtne, bez łusek i wydzielają ochronne warstwy śluzowe. Ponadto mają bardzo grubą skórę z dużą zawartością komórek wytwarzających śluz, dzięki czemu wytwarzają tę substancję łatwiej niż inne gatunki węgorzy.
Ryby te polują ukryte w piasku, a dzięki szlamowi ziarenka piasku przylegają do powierzchni ich skóry, a następnie do ścian ich legowiska, wzmacniając ich schronienie.
Ryby bez łusek – sumy
Sum wyróżnia się dużymi rozmiarami, ponieważ może osiągać do trzech metrów długości i przekraczać 200 kilogramów wagi. To największa ryba w całej Europie.
Te giganty również nie mają łusek; ich skóra pokryta jest obfitym śluzem. Wąsiki i brodawki węchowe pozwalają im dostrzec zmiany chemiczne zachodzące w wodzie.
Jest to gatunek wprowadzony do wędkarstwa sportowego. W rzeczywistości są gatunkiem inwazyjnym w wielu regionach, ponieważ dzięki swojej zdolności przystosowania się do rzek, jezior i zbiorników wodnych wypierają gatunki rodzime.
Chimery lub przerazy
Innym przykładem ryby bez łusek są chimery. Ryby te mają bardzo efektowny wygląd, z wydatną głową, dużymi oczami oraz bardzo długim i elastycznym ogonem.
Żyją na dużych głębokościach i są przystosowane do ciemności. Mają pozbawione łusek ciało i kręgosłup, dzięki czemu mogą poważnie skrzywdzić napastników.
Jak widać, istnieje szeroka gama ryb bez łusek przystosowanych do bardzo różnych środowisk i posiadających różne mechanizmy obronne.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Hickman, C.P., Roberts, L. y Larson, A. (2002)
- Qingming Qu, Tatjana Haitina, Min Zhu, Per Erik Ahlberg. “New genomic and fossil data illuminate the origin of enamel” Nature 2015.
- Fishelson L. Skin morphology and cytology in marine eels adapted to different lifestyles. Anat Rec. 1996;246(1):15-29.