Lis srebrny: poznaj jego nawyki i ciekawostki

Kiedy myślimy o tym ssaku z rodziny psowatych, od razu przychodzi nam na myśl sprytne zwierzę i odczuwamy potrzebę zachowania ostrożności. I rzeczywiście lis srebrny w dużym stopniu pokrywa się z naszymi wyobrażeniami.

Lis srebrny jest ceniony w przemyśle futrzarskim z powodu swojego niesamowitego umaszczenia. To najbardziej rzucająca się w oczy cecha tego zwierzęcia.

Jednak lisy nie są cenne jedynie ze względu na swoje futro. Zawsze odgrywały istotną rolę w licznych ludowych podaniach i opowieściach. Czy znasz jakieś nawyki lisów?

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej na ten temat oraz poznać inne interesujące fakty na temat tego enigmatycznego i inteligentnego zwierzęcia.

Lis srebrny

Naukowa nazwa lisa srebrnego to Urocyon cinereoargenteus. Odnosi się ona do jego popielatego futra.

Relacja lisów srebrnych z psami

Ludzie często mylą lisy z małymi psami. Dzieje się tak, ponieważ te ssaki należą również do rodziny psowatych.

Jednak psy należą do rodzaju Canis, zaś lisy dzielą się na różne rodzaje. Na przykład lis rudy jest znany jako Vulpes vulpes, podczas gdy lis srebrny należy do rodzaju Urocyon.

Anatomia

Lis jest mały i ma podłużną sylwetkę, a jego najbardziej rozpoznawalną częścią ciała jest długi i zbity ogon. Jego nogi w porównaniu z resztą ciała są dość krótkie. 

Poza tym jego pysk jest zaostrzony i krótki. Ma duże oczy, a jego uszy są również duże w porównaniu z resztą jego proporcji. Dzięki swoim pazurom doskonale wspina się na drzewa.

Futro lisa srebrnego

Może mieć różne odcienie, w zależności od gatunku, do którego należy dany lis. W przypadku lisa srebrnego jest szare. Stąd właśnie bierze się jego nazwa. Jednak futro tego zwierzęcia stanowi zazwyczaj mieszankę różnych odcieni rozłożonych na różnych częściach jego ciała:

• Popielaty kolor pokrywa zazwyczaj obszar pleców.
• Obszar brzucha ma czerwonawo-brązowy odcień.
• Nogi, tył uszu oraz boki szyi mają żółtawy kolor.
• Białe obszary pojawiają się wzdłuż brzucha, ciągnąc się aż do gardła i karku.
• I w końcu jego długi, puszysty ogon ma czarny pasek ciągnący się na górze aż do czubka.

Na pierwszy rzut oka nie sposób dostrzec dymorfizmu płciowego. Jednak istnieje pewna kwestia, która pozwala odróżnić samców od samic. I nie są to narządy płciowe. Samce są po prostu zazwyczaj większe.

Nawyki żywieniowe

Ten ssak jest wszystkożerny, a jego dieta jest dość zróżnicowana.

Zazwyczaj żywi się małymi kręgowcami. Najczęściej wybiera króliki, wiewiórki i szczury. W jego diecie znajdują się również inne ofiary, takie jak insekty i ptaki. Jednak spożywa również różne rodzaje warzyw i owoców, na przykład jagody.

Środowisko naturalne lisa srebrnego

Jeśli chodzi o środowisko naturalne, to lisy srebrne preferują miejsca z dużą ilością roślinności, takie jak lasy i obszary ze strumieniami. Dzieje się tak, ponieważ są samotnikami i wybierają terytoria z pobliskimi źródłami wody.

Dlatego też zasiedlają część zalesionych obszarów na południu Stanów Zjednoczonych aż do Ameryki Południowej. Na niektóre z nich można się natknąć nawet w Wenezueli.

Zachowanie

Badacze zaobserwowali, że lis srebrny to zwierzę nocne. Oznacza to, że nie jest zbyt aktywny w dzień, a tym samym pozostaje w swojej norze póki nie zapadnie zmierzch.

Jeśli chodzi o jego nory, to zazwyczaj mieszczą się pod skałami lub w dziurach w opuszczonych budynkach. Wspomnieliśmy już wcześniej, że lis ten doskonale się wspina. Ta umiejętność pomaga mu uciec przed takimi drapieżnikami jak kojoty, pumy i orły przednie.

Stan zagrożenia lisa srebrnego

Lis srebrny nie jest gatunkiem poważnie zagrożonym i mieści się w sekcji “najmniejszej troski” na liście czerwonej księgi gatunków zagrożonych. Zgodnie z jego kategorią w Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN), jego populacja na wolności jest stabilna.

Wszystko dlatego, że osobniki żyjące na wolności nie są zazwyczaj narażone na działanie najpowszechniejszych czynników ryzyka typowych dla ich gatunków. Mimo tego istnieje kilka parametrów, które mogą prowadzić do zmniejszenia liczebności populacji:

• Utrata, fragmentacja czy pogorszenie stanu środowiska naturalnego. Za te kwestie odpowiadają zazwyczaj ludzie. Mają tendencję do zamieniania siedlisk lisów w przestrzenie przemysłowe, rolnicze lub miejskie.
• Choroby wirusowe. Wiele zwierząt z tego gatunku umiera z powodu takich wirusów jak nosówka, parwowiroza psów i wścieklizna.

Bioróżnorodność świata składa się z wielu gatunków, a każdy z nich wywiera wpływ na jego dobrobyt. Mamy obowiązek chronić naturę wraz z jej wszystkimi gatunkami i ekosystemami.