Gronostaj europejski: środowisko i zachowanie

Gronostaj europejski to mały ssak należący do rodziny łasicowatych. Jednak to co go wyróżnia to fakt, że jest elastyczny, lekki i jest świetnym myśliwym!

Przejrzane i zatwierdzone przez: biologa Cesar Paul Gonzalez Gonzalez.

Napisany przez Camila O.Thomas

Ostatnia aktualizacja: 29 kwietnia, 2023

Gronostaj europejski to mały ssak występujący w strefie okołobiegunowej. Jest popularny ze względu na swoje futro, które zimą staje się białe jak śnieg, co pozwala mu ukryć się przed wrogami. Jest to jednak cecha, która czyni go zwierzęciem pożądanym przez ludzi.

Jej nazwa naukowa to Mustela erminea i należy do rodziny łasicowatych (Mustelidae). Poza tym, że jest mały, jest lekkim i bardzo szybkim zwierzęciem. W tym miejscu przedstawiamy Ci komplet informaci o tym ssaku. W ten sposób opisujemy wszystkie interesujące aspekty jego biologii, takie jak siedlisko, cechy fizyczne, zachowanie i stan ochrony. Przyjrzyjmy się każdemu z nich.

Gdzie żyje gronostaj europejski?

Gronostaj europejski występuje w regionie okołobiegunowym Arktyki, w Ameryce Północnej, Azji i Europie, zajmując różne siedliska. Preferuje lasy mieszane, ale można ją spotkać w różnych miejscach na wysokości od poziomu morza do 4050 metrów, w tym w zaroślach, na łąkach alpejskich, bagnach, skrajach lasów i brzegach rzek.

Charakterystyka fizyczna gronostaja europejskiego

Gronostaj europejski przypomina łasicę. Ma wydłużone ciało z krótkimi kończynami, głowę w kształcie trójkąta, zaokrąglone uszy i długą szyję, a także długie wąsiska. Ponadto ma ogon, który zajmuje około 35% całkowitej długości ciała.

Długość ciała gronostaja europejskiego wynosi średnio od 16 do 33 centymetrów. Jako małe zwierzęta są też dość lekkie, ważą nie więcej niż 350 gramów. Są dymorficzne pod względem płciowym (jak wiele innych wąsatek). Oznacza to, że samce są większe i masywniejsze od samic.

Mają krótką sierść, z widoczną zmianą koloru u osobników zamieszkujących najzimniejsze rejony w okresie zimowym. Zimą są białe, z czarnymi końcówkami ogonów. W lecie brązowieją na grzbiecie, a na brzuchu, aż do warg, są białawe lub żółtawe.

Zachowanie

Ogólnie rzecz biorąc, stekowce są zwierzętami terytorialnymi i samotnikami. Rzadko tolerują obecność innych osobników na swoim terytorium. Zwłaszcza osobników tej samej płci. Dlatego nie widuje się ich w grupach, chyba że w okresie godowym.

Są zwierzętami grzebiącymi. Zazwyczaj mają ich kilka w tym samym czasie. W ten sposób łatwiej przechowują pokarm i zawsze mają dom na wypadek, gdyby zabrakło miejsca.

Gronostaje europejskie to ssaki, które są dynamiczne zarówno w dzień, jak i w nocy. Narodowe Muzeum Nauk Przyrodniczych podaje, że ich okresy aktywności wynoszą od 10 do 45 minut, na przemian z drzemkami trwającymi od 3 do 5 godzin.

Co jedzą gronostaje europejskie?

Gronostaje europejskie są zwierzętami wszystkożernymi, choć preferują mięso. Ich główną ofiarą są ssaki wielkości królika lub mniejsze. Często jedzą owoce, małe gryzonie, ptaki, jaja, płazy, ryby, dżdżownice, a nawet niektóre owady. W niektórych sytuacjach mogą też jeść padlinę. Nie preferują jednak jedzenia padliny i zazwyczaj same polują na swoje pożywienie.

Mają wysoko rozwinięte zmysły wzroku, słuchu i węchu. Te zdolności pozwalają im z łatwością polować. Mają też bardzo elastyczne i zwinne ciała. Z tego powodu często wspinają się na wysokie drzewa w poszukiwaniu małych ptaków lub jaj.

Badania przeprowadzone w Norwegii, opublikowane w czasopiśmie Mammal Researchw 2015 roku, wskazują, że ssaki te są generalistami, jeśli chodzi o ich dietę. Chociaż preferują małe gryzonie, zjadają również ludzkie odpady żywnościowe, a także ptaki i owady.

Jak rozmnaża się gronostaj europejski?

Ciekawą cechą gronostaja europejskiego jest jego cykl rozrodczy. Okres godowy przypada zwykle na kwiecień i maj. Jednak zapłodniona samica rodzi dopiero w kwietniu następnego roku.

Dzieje się tak, ponieważ jej organizm wstrzymuje rozwój zygoty we wczesnym stadium (faza blastocysty) na okres od 9 do 10 miesięcy. Po tym okresie, gdy nadejdzie kolejna wiosna, ciąża jest kontynuowana.

Tak więc całkowity czas ciąży wynosi od 223 do 378 dni . Po tym okresie może urodzić się od 3 do 18 potomków, średnio od 4 do 9. Podobnie jak w przypadku norki amerykańskiej, samice wychowują swoje młode bez pomocy samców.

Status ochronny gronostaja europejskiego

Ten gatunek mustelida nie jest zagrożony. Według raportów Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) jest on zaliczany do kategorii Least Concern. Jednak głównymi czynnikami ryzyka dla jego przetrwania są niszczenie siedlisk i polowania. W takich miejscach jak Rosja handel skórami kozłów jest ograniczony.

Futro i eksploatacja

Latem futro gronostaja europejskiego ma kolor brązowy lub miodowy, a spód ciała jest jaśniejszy. Jednak to właśnie zimą futro staje się bardziej pożądane. Zimą zmieniają kolor na biały, żeby się zakamuflować. Zarówno latem, jak i zimą mają czarną końcówkę ogona. Prawdopodobnie ta ciemna końcówka była wytworem ewolucji, służącym przetrwaniu.

W Europie zimowy płaszcz gronostaja był bardzo poszukiwany przez szlachtę. Posiadanie płaszcza z gronostajami było oznaką bogactwa i władzy, ponieważ był on dość drogi. Dziś istnieją fermy futrzarskie, które zajmują się hodowlą zwierząt. Podobnie jak norki, gronostaje są hodowane na potrzeby handlu futrami i istnieją różne grupy protekcjonistyczne, które walczą o ich wyeliminowanie.

Gronostaj europejski, ciekawy ssak

Jak widzisz, gronostaje europejskie są bardzo interesującymi ssakami. Wyróżnia je zmiana koloru futra w zależności od pory roku oraz szczególna “przerwa” w cyklu rozrodczym. Zapraszamy Cię do dalszego poznawania innych gatunków mustelidów, takich jak norki i łasice. Być może zaskoczą Cię niektóre szczegóły ich biologii.