Kukiel wielki: charakterystyka, środowisko i rozmnażanie

Kukiel wielki ma kilka nazw, z których wszystkie są onomatopeiczne, na cześć jego charakterystycznej pieśni. Tutaj dowiesz się, co jest tak wyjątkowego w tym ptaku.

Napisane i zweryfikowane przez psychologa Sara González Juárez.

Ostatnia aktualizacja: 19 grudnia, 2022

Kukiel wielki to bardzo pospolity ptak w Azji Południowej i Australii. Jest znany z charakterystycznej pieśni, od której pochodzi jego nazwa (mieszanka kik-kik-kik i ko-ooo, w zależności od płci i populacji). Choć trudno go dostrzec, jest natychmiast rozpoznawalny, gdy tylko zaśpiewa.

Ponadto jego sposób rozmnażania jest jednym z najbardziej znanych w krajach, w których żyje. Otóż pasożytuje na gniazdach innych ptaków. Z tego powodu w tym miejscu znajdziesz pełny opis jego biologii, ponieważ ten czerwonooki ptak zasługuje na dużą uwagę. Jeśli jesteś ciekawy, czytaj dalej, a będziesz zaskoczony.

Taksonomia i charakterystyka

Kukiel wielki, którego nazwa naukowa brzmi Eudynamys scolopaceus, jest ptakiem z rzędu Cuculiformes, do którego należą również takie ptaki jak kukułka zwyczajna (Cuculus canorus). Ptaki z tego rzędu charakteryzują się zakrzywionym, wydłużonym dziobem, a także śpiewem i zwyczajem pasożytowania na gniazdach.

Wygląd tego ptaka bardzo dobrze oddaje dymorfizm płciowy. Samce są całkowicie czarne, poza kilkoma białymi znakami na krawędzi skrzydeł, mają beżowy dziób i głęboko czerwone oczy. Samica ma ciemnobrązowe upierzenie z białymi plamkami i pasiasty ogon.

Są to ptaki średniej wielkości, osiągają do 4 cm długości i ważą ponad 300 gramów. Młode ptaki mają upierzenie bardziej podobne do samca, ale wraz z pierwszym pierzeniem jako dorosłe zmienią kolor na ostateczny.

Siedlisko kukla wielkiego

W chłodniejszych porach roku kukiel wielki zamieszkuje południową Azję, w krajach, takich jak Iran, Pakistan, Indie, Bangladesz i Sri Lanka, a także południowe Chiny. Wiosną wiele z tych ptaków wędruje do Australii, aby się rozmnażać.

To właśnie w tym czasie są najczęściej słyszane, zarówno dorosłe osobniki nawołujące do znalezienia partnera, jak i młode nawołujące do poszukiwania pożywienia. Są powszechne na terenach podmiejskich i w lasach z wysokimi drzewami. Łatwo je zobaczyć w uprawach i lekkich zagajnikach, gdzie znajdują obfite pożywienie i zamieszkują inne ptaki podobnej wielkości, na których mogą pasożytować w sezonie lęgowym.

Kukiel wielki jest ptakiem wszystkożernym. W swojej diecie łączy owoce i małe zwierzęta. Ich dziób ma dużą zdolność otwierania się, dzięki czemu mogą jeść całe owoce, a także jaja ptaków. Chociaż jako pisklęta odżywiają się głównie owadami, to jako dorosłe osobniki żywią się głównie owocami.

Zachowanie kukla wielkiego

Ptak ten jest dzienny i samotny. Szuka innych osobników swojego gatunku do rozmnażania się tylko wiosną, kiedy niektóre osobniki migrują do Australii. Prawdopodobnie jego najbardziej zbadanym zachowaniem jest rozmnażanie. Jak już powiedziano, są to ptaki, które pasożytują na gniazdach innych gatunków. Tam  składają swoje jaja i pozwalają gospodarzom na ich wychowanie.

Rozmnażanie

Samica zazwyczaj składa najwyżej 2 jaja w gnieździe gospodarza. Pisklęta, w przeciwieństwie do innych gatunków kukułek, nie wyciągają swojego rodzeństwa z gniazda, ale żyją z nim. Biologiczna matka czasami przychodzi, by przynieść jedzenie swoim pisklętom, co również jest rzadkim zachowaniem. Chociaż mogą one usuwać jaja od gospodarza, by złożyć własne.

Młode spędzają w gnieździe średnio 35 dni, zanim wyfruną i polecą po raz pierwszy. Sezon lęgowy trwa od września do marca, w tym czasie pisklę dorasta do dwukrotnej wielkości. Jeśli wykluje się w gnieździe mniejszego gatunku, praca przybranych rodziców będzie dla nich bardzo męcząca, ponieważ zapotrzebowanie na pokarm będzie znacznie większe.

Status ochronny

Ptak ten jest obecnie wymieniony przez IUCN jako ” Least Concern” (LC). Jednak jego populacja jest uważana za stabilną, ponieważ nie ma zbyt wielu danych na ich temat.

Jest to ptak, którego przez pewien czas chwytano z dzikich terenów, aby trzymać go w klatkach jako zwierzę domowe, zwłaszcza w Indiach. Gatunek ten jest także przedmiotem międzynarodowego handlu jako ptak ozdobny i lokalnie spożywany jako pokarm. Niedawno przeprowadzono badania, które zidentyfikowały kilka przyczyn śmiertelności w populacjach, takich jak zapalenie worka powietrznego, aspergiloza, ornitoza i zapalenie mięśnia sercowego.

Mimo, że określone obszary, na których rozmnażają się i żerują, objęto ochroną, nadal pozostaje wiele do zrobienia w kwestii kukli, zwłaszcza w zakresie badań. Kontynuujmy więc zwiększanie świadomości na temat tych pomijanych gatunków, które również potrzebują pomocy, by przetrwać.