Poznaj 10 jej ciekawostek szarańczy wędrownej
Ciekawostki dotyczące szarańczy wędrownej są niemal nieograniczone, ponieważ są one jednymi z niewielu bezkręgowców o ogromnych zdolnościach migracyjnych. Są one nawet w stanie modyfikować swój mózg i ciało w zależności od fazy życia.
Owady te są imponujące fizycznie i liczebnie, ale niestety mogą powodować niewyobrażalne straty w żywności i uprawach, zwłaszcza w najbardziej wrażliwych krajach o niskich dochodach. Dowiedz się z nami 10 ciekawostek o szarańczach wędrownych, a przekonasz się, że są one równie fascynujące, co społecznie problematyczne. Nie przegapcie tego!
1. Szarańcza wędrowna jest konikiem polnym
Zanim wkroczymy w świat szarańczych ciekawostek, należy je skontekstualizować z taksonomicznego punktu widzenia. Te bezkręgowce są owadami ortopterańskimi, ale należą również do podrzędu Caelifera i rodziny Acrididae. Mówiąc najprościej, zajmują tę samą pozycję filogenetyczną co koniki polne.
Istnieje około 11 000 gatunków koników polnych i niektóre z nich to szarańczaki, ale nie wszystkie szarańczaki są konikami polnymi. Aby zostać uznanym za takiego, owady te muszą wykazać się strategią życiową, która jest niezwykła w ich grupie: migracją. Tylko kilka z nich ściśle odpowiada tej definicji i może być uważanych za “prawdziwą szarańczę”.
Głównymi gatunkami szarańczy są Locusta migratoria, Schistocerca gregaria i Chortoicetes terminifera. Jest ich około 30.
2. Są to owady o znacznych rozmiarach
Nie ma taksonomicznego rozróżnienia między szarańczą a konikami polnym, ale nie oznacza to, że nie wykazują one pewnych fizycznych różnic w porównaniu z nimi. W fazie samotności szarańcze wędrowne są znacznie większe od innych ich krewnych, gdyż samice z łatwością osiągają 6 centymetrów długości.
Poza tym szarańcza posiada wysoko rozwinięte skrzydła, gotowe do lotu kończyny tylne, skomplikowane aparat gębowy do cięcia materiału roślinnego oraz ubarwienie ciała od zielonkawobrązowego do żółtego. Jak zobaczymy poniżej, cechy te zależą od stadium owada.
3. Szarańcze to zwierzęta wędrowne
Istnieje wiele ciekawostek na temat szarańczy, ale bez wątpienia najbardziej niezwykła jest ich zdolność do tworzenia wędrownych rojów. W normalnych sytuacjach owady te są samotnikami, ale kiedy pojawiają się pewne cechy (susza, a następnie wzrost roślin), przepływ serotoniny w ich organizmie zmienia się drastycznie.
W okresach stymulacji zwierzęta te zaczynają się gwałtownie rozmnażać i dają początek zalążkom nimf, które później przekształcają się w uskrzydlone osobniki dorosłe. Te potężne okazy będą latać między polami, niszcząc wszystkie uprawy na swojej drodze i nakładając na siebie kilka pokoleń, aby rozwinąć się tak bardzo, jak to tylko możliwe.
Szarańcza ma fazę samotniczą i fazę roju migrującego.
4. Zmiana podczas migracji ma charakter mózgowy i hormonalny
Badania wykazały, że u wędrownych gatunków Locusta przejście od fazy samotności do okresu rojowego odbywa się za pośrednictwem zmian w mózgu. Według badań osiąga się to poprzez metylację DNA obecnego w komórkach mózgu. W przypadku nadaktywności gen Dnmt3 sprzyja przyspieszeniu metabolizmu zwierzęcia.
Ponadto kontakt wielu osobników (przeludnienie) sprzyja uwalnianiu serotoniny, co przyspiesza ich cykl.
5. Szarańcze wędrowne nie tylko zmieniają swoje przyzwyczajenia, ale także wygląd
Kiedy ich obwody mózgowe i serotoninowe pasują do siebie, szarańcze jedzą, rozmnażają się i rozwijają znacznie szybciej. Jednak ich zmiany nie ograniczają się tylko do zachowań, ale również do fizycznych zmian, które rzucają się w oczy.
Szarańcza wędrowna z gatunku Locusta migratoria w fazie samotnej jest duża i zielonkawa, ponieważ musi wtopić się w otaczającą ją roślinność. Z drugiej strony osobniki z roju mają zmniejszoną orientację, a ich tonacja ciała bardzo się zmienia. Z czarnym tłem zmienia kolor na jaskrawożółty.
Fenotyp (wygląd) okazu jest odwracalny w zależności od etapu wymaganego do jego populacji.
6. Niezwykła mobilność szarańczy wędrownej
To, że szarańcze mają tak rozwinięte skrzydła, nie jest przypadkiem. Roje osiągają niemałe prędkości, gdy wykonują swoje ruchy migracyjne, osiągając nawet 20 kilometrów na godzinę.
Gatunek Schistocerca gregaria leci z kierunkiem wiatru, aby oszczędzać energię, a podczas swojego ruchu migracyjnego jest w stanie przebyć 150 kilometrów w ciągu jednego dnia. Ponadto osobniki z roju mogą wznosić się powyżej 2000 m n.p.m.
7. Liczby roju szarańczy wędrownej są niewiarygodne
W zależności od gatunku liczba szarańczy w roju może się różnić. W każdym razie waha się od 20 do 150 milionów na kilometr kwadratowy. Owady te dosłownie tworzą chmurę na niebie, która swoimi skrzydłami emituje głośny ryk. Bez wątpienia ta apokaliptyczna wizja przeraża nawet najodważniejszych.
Każda szarańcza może skonsumować ilość masy roślinnej odpowiednią swojej wadze w ciągu 24 godzin.
8. Niepokojąca jest wielkość rojów
Inną ciekawostką dotyczącą szarańczy jest zasięg jej zjawiska migracji. Każdy gatunek ma swój własny schemat rozmieszczenia, ale Schistocerca gregaria jest niewątpliwie jednym z najbardziej problematycznych pod względem gospodarczym i społecznym.
W okresach recesji rojów zasięg tego gatunku ogranicza się do „pasa” o powierzchni 16 milionów kilometrów kwadratowych, który rozciąga się od Mauretanii po region Indii. Wraz ze wzrostem populacji i pojawieniem się kilku pokoleń szarańczy, nawet 60 krajów może być dotkniętych migrującymi szkodnikami.
Obszar, który te roje mogą zajmować to 32 miliony kilometrów kwadratowych, czyli 20% powierzchni Ziemi.
9. Nieodwracalne szkody
Owady te są polifagiczne (zjadają różne części roślin) i są w stanie zjeść własną masę materii roślinnej w ciągu zaledwie 24 godzin. Mnożąc tę liczbę przez 80 milionów skrzydlatych stworzeń, które zwykle przemieszczają się na kilometr kwadratowy ziemi, łatwo zrozumieć, dlaczego plagi szarańczy stanowią prawdziwy problem zdrowotny, gospodarczy i społeczny.
Aby umieścić dane w kontekście, National Geographic wskazuje, że rój wielkości Paryża jest w stanie zjeść w ciągu jednego dnia taką samą ilość żywności, jak połowa populacji ludzkiej w całej Francji. Zaledwie 1 kilometr kwadratowy okazów zużywa to samo, co 35 000 ludzi w powyższym przedziale czasowym.
10. Cykl życia szarańczy wędrownej niekompatybilny z ludźmi
Ten ostatni punkt, bardziej niż tylko jedna z ciekawostek o szarańczach, wymaga pewnej niezbędnej refleksji. Chociaż prawdą jest, że wszystkie żywe istoty zasługują na szacunek i należy zachować ich integralność, nie da się pogodzić rojów tych gatunków z przetrwaniem niektórych grup ludności ludzkiej, zwłaszcza tych wrażliwych, zależnych od rolnictwa.
Wojna z szarańczą trwa do dziś i na szczęście opracowano wysoce skuteczne i stosunkowo bezpieczne dla środowiska biopestycydy, które selektywnie zwalczają problematyczne gatunki (takie jak grzyb Metarhizium acridum). Niestety, istnieją bardzo szkodliwe cykle biologiczne, których nie da się rozwiązać i które stanowią poważny konflikt etyczny.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Falckenhayn, C., Boerjan, B., Raddatz, G., Frohme, M., Schoofs, L., & Lyko, F. (2013). Characterization of genome methylation patterns in the desert locust Schistocerca gregaria. Journal of Experimental Biology, 216(8), 1423-1429.
- Robinson, K. L., Tohidi‐Esfahani, D., Ponton, F., Simpson, S. J., Sword, G. A., & Lo, N. (2016). Alternative migratory locust phenotypes are associated with differences in the expression of genes encoding the methylation machinery. Insect Molecular Biology, 25(2), 105-115.
- Lange, A. B., Wang, Z., Orchard, I., & Starratt, A. N. (1996). Influence of methylation or substitution of the histidine of HVFLRFamide on biological activity and binding of locust oviduct. Peptides, 17(3), 375-380.