Alles over het dwergzeepaardje

Vanwege zijn kleur en aantrekkelijkheid staat het dwergzeepaardje bloot aan illegale vangst. Daarom wordt hij in Australië beschermd om zijn illegale vangst te voorkomen.

Geschreven en geverifieerd door de bioloog Cesar Paul Gonzalez Gonzalez.

Laatste update: 09 november, 2022

Zeepaardjes zijn een van de bekendste en populairste zeedieren. Je denkt misschien dat er maar een handjevol verschillende soorten zijn, waar er in feite iets meer dan 140 verschillende soorten zijn die formeel geaccepteerd zijn. Een van de meest extravagante vanwege zijn eigenaardige uiterlijk is het dwergzeepaardje, dat een indrukwekkend mimetisch (imiterend) vermogen heeft.

De wetenschappelijke naam van deze soort is Hippocampus bargibanti. Hij behoort tot de familie van de Syngnathidae, waartoe ook de zeenaalden behoren. Hoewel het waar is dat het dwergzeepaardje een van de kleinste exemplaren is, is de realiteit dat het beschouwd kan worden als een van de meest ongelooflijke zeepaardjes die er bestaan. Lees verder en ontdek meer over dit merkwaardige exemplaar.

Habitat en verspreiding

Net als andere organismen van zijn soort komt het dwergzeepaardje voor in ondiepe tropische wateren. Specifiek komt hij voor in de Indo-Westelijke Stille Oceaan, die de zeegebieden bij Indonesië, de Filippijnen. Papoea-Nieuw-Guinea, Japan, Nieuw-Caledonië en Australië.

Deze soort is nauw verbonden met het Nieuw-Caledonische zachte koraal (Engelse link) (Muricella spp.), omdat hij mimicry gebruikt om het uiterlijk ervan te “kopiëren.” Door zijn grootte kan het dwergzeepaardje zich niet over grote afstanden verplaatsen, dus blijft hij meestal in nabijgelegen koraalriffen.

Fysieke kenmerken van het dwergzeepaardje

Het lichaam van het dwergzeepaardje heeft dezelfde S-vorm als dat van zeepaardjes, met dit verschil dat het net geen 2 centimeter lang is. Bovendien heeft hij verschillende uitsteeksels (uitstulpingen) langs zijn lichaam, die lijken op de fysieke vorm van zacht koraal.

Bovendien hebben ze een grijpstaart waarmee ze zich aan koralen kunnen verankeren. Dankzij dit kunnen ze onopgemerkt blijven en hun omgeving nabootsen. Wat zijn kleur betreft vertoont hij twee verschillende varianten:

• Rode variant: Deze leven rond het Muricella plectana, dus hun kleurpatroon lijkt op dat van dit organisme: lichtgrijs of paars met roze of rode bollen.
• Gele variant: Deze leven samen met Muricella paraplectana-koraal, zodat ze de kleur van deze soort “nabootsen:” geel met oranje bollen.

Gedrag

Het dwergzeepaardje vormt meestal grote groepen, verborgen tussen de vegetatie en op het koraal waar ze bij leven. Het zijn stille dieren die de neiging hebben andere soorten te negeren, omdat ze zo onopgemerkt kunnen blijven voor roofdieren.

Het eten van het dwergzeepaardje

Net als andere zeepaardjes hebben dwergzeepaardjes geen kaken. Ze hebben alleen een soort buisvormige snuit met directe toegang tot een basaal spijsverteringsstelsel. Daarom voeden ze zich alleen met kleine prooien die gemakkelijk door hun mond kunnen, zoals amfipoden, roeipootkreeftjes en andere schaaldieren. Als ze klein zijn, kunnen ze echter ook plankton eten.

Voortplanting

Dwergzeepaardjes zijn monogame dieren die hun hele leven lang één partner kiezen. In tegenstelling tot wat bij andere diersoorten gebeurt, is het mannetje belast met de verzorging van de jongen voor de geboorte. Voor dit doel hebben ze een exclusief buikgebied om hun eieren uit te broeden, dat er zelfs uit kan zien als een “buidel.”

Als het paarseizoen aanbreekt, brengt het vrouwtje de eieren over (Engelse link) naar de buik van het mannetje, waar het mannetje ze bevrucht en met het uitbroeden begint. Hoewel het misschien niet zo lijkt, is dit proces complex, want de vader voorziet de eieren van zuurstof en voedingsstoffen via een speciale vloeistof die hij in zijn “buidel” afscheidt.

Het broedproces duurt ongeveer 15 dagen. Daarna worden ze in het water uitgestoten in een gebeurtenis die lijkt op een bevalling. Op dat moment zijn de jongen onafhankelijk en zullen ze alleen moeten overleven, omdat hun ouders niet voor hen zorgen.

Zoals je ziet is het dwergzeepaardje in meerdere opzichten een kleurrijke soort. Ondanks zijn grootte is het verbazingwekkend hoeveel specialisatie hij heeft ontwikkeld om de eigenschappen van het koraal “na te bootsen.” Als het erop aankomt, is mimicry een uitstekende strategie voor weerloze dieren om met succes te overleven in deze omgevingen.