Bogatka zwyczajna: siedlisko i charakterystyka

Upierzenie bogatki zwyczajnej odbija pewną ilość światła w spektrum ultrafioletowym. Oznacza to, że wysyła on sygnały, które są "niewidzialne" dla ludzkiego oka, ale wyczuwalne dla innych ptaków jego gatunku.

Napisane i zweryfikowane przez biologa Cesar Paul Gonzalez Gonzalez.

Ostatnia aktualizacja: 22 grudnia, 2022

Bogatka zwyczajna to mały ptak, który wyróżnia się efektownym ubarwieniem swojego upierzenia. Ten piękny okaz ubarwia niebo typową wokalizacją w wielu rejonach ze względu na jego szerokie rozmieszczenie. Chociaż nie jest krytycznie zagrożony, jego populacja jest w niebezpieczeństwie przez wylesianie i zanieczyszczenie środowiska, dlatego też buduje się domy-gniazda dla ich ochrony.

Gatunek ten posiada naukową nazwę Parus major i należy do grupy wróblowatych, znanych również jako ptaki śpiewające. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tym pięknym ptaku.

Siedlisko i rozmieszczenie bogatki zwyczajnej

Ptaki te mają bardzo szeroką dystrybucję, ponieważ obejmują dużą część Europy i Azji. W Hiszpanii można je łatwo znaleźć na Półwyspie Iberyjskim, w Afryce Północnej i na niektórych wyspach (takich jak Baleary). Mimo to gatunek ten jest w dużym stopniu uzależniony od lasów i dlatego nie występuje na obszarach silnie wylesionych lub suchych.

Bogatki zwyczajne to małe ptaki, które gniazdują w dziuplach drzew, dlatego potrzebują obfitych lasów, aby dopełnić swój cykl życiowy. Nie oznacza to jednak, że preferują jakiś rodzaj drzew, ponieważ można je spotkać w lasach iglastych, bukowych, dębowych czy lasach mieszanych.

Jaka jest bogatka zwyczajna?

Wielkość tego pięknego ptaka jest niewielka, dorosłe osobniki mierzą od 12 do 14 centymetrów długości i ważą zaledwie od 17 do 19 gramów. Ich ciała są wyspecjalizowane w poruszaniu się po gałęziach, ponieważ ich nogi mają trzy przednie palce i jeden tylny, które pozwalają im mocno się trzymać.

Kolor upierzenia jest najbardziej charakterystyczną cechą bogatki zwyczajnej, ponieważ jego odcienie są jasne i kontrastowe. Z jednej strony, jego głowa jest całkowicie czarna, z wyjątkiem „policzków”, ponieważ ma białe plamki po obu stronach dzioba. Brzuch jest nie mniej efektowny, ponieważ pióra są jasnożółte z elegancką czarną linią na środku.

Na grzbiecie, ptak ten ma oliwkowo-zielone upierzenie w pobliżu karku, tworząc jasny pasek, który nie jest bardzo zauważalny. Jego skrzydła i ogon są kombinacją niebieskiego, białego i szarego koloru, co sprawia, że wyróżnia się w słońcu.

Dymorfizm płciowy

Dymorfizm płciowy między obiema płciami prawdopodobnie nie jest zbyt zauważalny, ponieważ różnica jest bardzo subtelna. Na przykład u samic, kolory i odcienie upierzenia są ciemniejsze, a czarny pasek na klatce piersiowej jest węższy. Oprócz tego, samce są większe i cięższe niż ich żeński odpowiednik pod względem masy ciała.

Zachowanie

Generalnie, bogatki zwyczajne są bardzo towarzyskie, można je obserwować latające w stadach złożonych z kilku osobników własnego gatunku i różnych gatunków. W rzeczywistości takie zachowanie jest adaptacją do środowiska, ponieważ będąc w grupie z innymi ptakami, każdy ptak może spędzić więcej czasu na karmieniu, a mniej na obserwowaniu.

Co więcej, badanie opublikowane przez czasopismo naukowe Integrative and Comparative Biology wykazało, że ten organizm może być dość ostrożny. Ten przymiotnik odnosi się do uwagi, jaką zwraca na swoje środowisko, ponieważ jeśli znajdzie drapieżnika na swoim terenie, zachowa czujność przez dłuższy czas.

Bandy tych ptaków tworzą hierarchie, że między osobnikami toczą się walki o dominację. Choć brzmi to dziwnie, konflikty rozwiązuje się za pomocą konfrontacji, w których celem jest „wykiwanie” przeciwnika. Przegrani wyglądają na nieszczęśliwych, ale dominujący wyglądają bezbłędnie.

Czym żywi się bogatka zwyczajna?

Jak już wspomniano, bogatka zwyczajna ma ciało przystosowane do swojego rodzaju pożywienia i potrafi przysiadać na gałęziach i aktywnie polować. Jej siedlisko jest idealne do polowania na owady, takie jak chrząszcze, świerszcze, muchy, mrówki i motyle. Mimo to, gdy w okresie zimowym brakuje żywności, może zjeść trochę nasion.

Jednym z największych problemów, z jakimi borykają się te organizmy, jest zapotrzebowanie na składniki odżywcze wspierające kolor ich piór. Aby temu zaradzić, ptaki wybierają ofiary o wyższej zawartości karotenoidów. Związek ten jest ściśle związany z pigmentacją, a także spełnia funkcje metaboliczne dla bogatki zwyczajnej.

Reprodukcja

W okresie rozrodczym ten mały ptak staje się bardzo terytorialny, ponieważ istnieje silna konkurencja o uzyskanie partnera. Ponadto gatunek ten jest monogamiczny i pary są zazwyczaj utrzymywane aż do śmierci jednego z dwóch partnerów. Mimo to, niektóre okazy mają romanse pozamałżeńskie i mogą nawet zdecydować się na zmianę partnera.

Sezon godowy rozpoczyna się między styczniem a marcem, a rytuał zalotów polega na tym, że samiec pokazuje swoje zmierzwione pióra. W rzeczywistości, jedną z najważniejszych cech w wyborze samicy, są białe policzki jej partnera. Z tego powodu, im większa i jaśniejsza jest ta cecha, tym większa szansa samca na znalezienie partnerki.

Po utworzeniu się pary, samica jest wyłącznie odpowiedzialna za budowę gniazda. W tym celu wykorzystuje mech jako surowiec w połączeniu ze słomą, suchą trawą, wełną i piórami. Bogatki to ptaki, które uwielbiają dziuple i dziury w drzewach, ponieważ potrzebują odosobnionego miejsca, aby się chronić.

Składanie jaj odbywa się między marcem a wrześniem, a samica składa od 5 do 9 jaj w ciągu tych miesięcy. Pisklęta bogatki zwyczajnej będą inkubowane przez co najmniej 13 dni i wyklują się w swoim czasie (w odstępie 2-3 dni). W rzadkich przypadkach, gdy gniazdo było żerowane i zniszczone, rodzice mogą rozważyć złożenie jaj zastępczych, co pozwoli im zabezpieczyć potomstwo.

Stan ochrony

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody zaklasyfikowała tego ptaka jako gatunek najmniejszej troski. Oznacza to jednak tylko tyle, że jego populacja się nie zmniejsza, co nie mówi nic o zagrożeniach, z jakimi się boryka.

Bogatka jest gatunkiem wrażliwym, ponieważ jej gniazdowanie i lęgi zależą od drzew. Jeśli nadmierna eksploatacja zasobów drewna nie zostanie rozwiązana, może być zagrożona w przyszłości.