Mureny i ich niesamowite szczęki gardłowe
Wszystkie gatunki z rodziny murenowatych znane są jako mureny. Wszystkie zwierzęta mają wygląd węgorza, to znaczy mają długie i cylindryczne ciało. Obecnie znanych jest około 200 gatunków, rozmieszczonych w 16 rodzajach.
Największy gatunek, wyjątkowo duży, może osiągnąć cztery metry (13 stóp) długości i nosi nazwę Strophidon sathete. Ryby te żyją w skalistych szczelinach i są mięsożerne. W rzeczywistości są genialnymi łowcami, ponieważ mają wyostrzony węch.
Niezasłużenie, te piękne stworzenia zyskały reputację agresywnych, ponieważ często otwierają pysk i pokazują zęby. Dzieje się tak jednak, ponieważ muszą wtłoczyć wodę, ponieważ ich skrzela są dość małe.
Gdzie żyją mureny?
Rozmieszczenie tej rodziny ryb jest bardzo zróżnicowane. Mureny żyją na różnych głębokościach, od powierzchni do 100 metrów (330 stóp).
Wiadomo, że większość czasu spędzają ukrywając się w szczelinach i małych jaskiniach. Większość gatunków mureny występuje zwłaszcza w regionach z rafami koralowymi, w ciepłych wodach. Dlatego żyją w morzach tropikalnych, subtropikalnych i umiarkowanych.
Chociaż w wodach brachicznych można znaleźć wiele gatunków muren, bardzo niewiele gatunków morskich trafia do obszarów słodkowodnych.
Warto zwrócić uwagę na istnienie dwóch gatunków jako wyjątków: Gymnothorax polyuranodon i Echidna rhodochilus.
Jak rozpoznać mureny?
Jak wspomniano wcześniej, ich ciała są długie. Dodatkowo nie mają par płetw, a ich skóra jest gruba i gładka, bez łusek. Mają również bardzo wąską pokrywę skrzelową, zwykle jest to zwyczajna dziurka.
Powszechny jest brązowawy lub czarnofioletowy kolor skóry, ale gatunki tropikalne często mają jaskrawy lub jasny wzór. U niektórych gatunków ten wzór powtarza się w jamie ustnej.
Ryby te mają mocny, kanciasty korpus, który jest nieco płaski z boku, zwłaszcza na spodzie. W ich wyglądzie wyróżnia się krótka, masywna głowa z zaokrąglonym profilem, który ma od jednej do trzech linii bocznych.
Uderzającą cechą zróżnicowanej grupy węgorzy są duże pyski z licznymi długimi i ostrymi zębami.
Czy są tak niebezpieczne jak wyglądają?
Powszechnie uważa się, że mureny są szczególnie agresywnymi rybami, głównie ze względu na swój wygląd. W rzeczywistości atakują w samoobronie tylko wtedy, gdy czują się zagrożone.
W rzeczywistości mureny chowają się przed ludźmi w szczelinach i wolą uciec niż atakować. Wiele ataków wynika z wchodzenia na ich teren, na co silnie reagują.
Należy zwrócić uwagę, że ataki zdarzają się również podczas aktywności turystycznej żerowania muren podczas wypraw nurkowych.
Warto wiedzieć, że mureny mają słaby wzrok i są zależne głównie od ich zmysłu węchu, co utrudnia rozróżnienie między palcami a pożywieniem. Ta aktywność została zabroniona w niektórych miejscach, takich jak Wielka Rafa Koralowa.
Mało znanym faktem jest to, że ze względu na brak łusek, skóra tej ryby jest często ofiarą pasożytów. Z tego powodu niektóre mureny potrafią przyzwyczaić się do obecności nurków i próbować ocierać się o nich swoim ciałem, a nawet są otwarte na bycie głaskanymi.
Czy mureny są jadowite?
Chociaż w niektórych miejscach mureny są traktowane jako źródło pożywienia, niektóre gatunki wytwarzają toksyny. Toksyna, którą mają, to ciguatoksyna, która jest odporna na gotowanie.
Ciguatoksyna pochodzi z metabolizowania innej toksyny, maitotoksyny, wytwarzanej przez bruzdnice (Gambierdiscus toxicus), które są częścią zooplanktonu.
Gdy ryba połknie bruzdnicę, toksyna prototypowa jest metabolizowana, a powstała substancja gromadzi się na wyższych poziomach troficznych.
Zdaniem ekspertów mechanizm ten mógłby być ewolucyjną odpowiedzią na zagrożenia ze strony potencjalnych drapieżników. Warto wiedzieć, że u niektórych gatunków ochronny śluz na ich skórze wydziela tę toksynę.
Niesamowite szczęki gardłowe mureny
U tych ryb przestrzeń w pysku jest głęboka, pokryta licznymi zębami. Oprócz normalnych zębów, które ryba ma na krawędzi szczęki, wiele gatunków ma tak zwane szczęki gardłowe.
Te szczęki gardłowe nie mają podstawy kostnej i są podtrzymywane tylko przez więzadła mięśniowe. Warto wiedzieć, że bardzo przypominają szczęki i zęby w jamie ustnej.
Podczas jedzenia mureny wysuwają te szczęki w kierunku pyska, gdzie chwytają zdobycz i zabierają ją do gardła.
Mureny są jedynymi znanymi zwierzętami, które wykorzystują szczęki gardłowe w celu aktywnego chwytania i trzymania zdobyczy w ten sposób.
Dieta
Mureny są mięsożerne i są również oportunistycznymi drapieżnikami. Żywią się głównie małymi rybami, ośmiornicami, kałamarnicami, mątwami i skorupiakami. Ponadto mają tylko kilka drapieżników, są to tylko gatunki, takie jak graniki, barakudy i węże morskie.
Na rafach grupy koralowców (Plectropomus pessuliferus) mogą łączyć się z murenami olbrzymimi w celu polowania. Ta wspólna strategia polowania pozwala murenom wyciągać zdobycz z nisz niedostępnych dla graników.
Stan ochrony i rola ekologiczna
Badania sugerują, że mureny z rodzaju Gymnothorax spp. mogą być naturalnymi drapieżnikami inwazyjnych gatunków skrzydlic. Obecnie nie znamy żadnych istotnych zagrożeń dla rodziny murenowatych w skali globalnej.
Jednak modyfikacja występująca w ich siedliskach raf koralowych może przyczyniać się do spadku ich populacji.
Pod tym względem wiele gatunków muren jest uważanych za gatunki najmniejszej troski (LC). Z drugiej strony, produkcja toksyn nie jest ogólną cechą wszystkich gatunków, dlatego na niektóre z nich polują ludzie w celach konsumpcji.
Jednak ich komercyjne wykorzystanie jest niewielkie. W związku z tym nie istnieją żadne szczególne środki mające na celu ochronę tych gatunków.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Smith, D. G. (2012). A checklist of the moray eels of the world (Teleostei: Anguilliformes: Muraenidae). Zootaxa, 3474(1), 1-64. https://www.mapress.com/j/zt/article/view/zootaxa.3474.1.1/23577
- (2005). Familia Muraenidae – morenas. Revista de Biología Tropical, 53(Suppl. 2), 26-34. Retrieved July 18, 2020, from http://www.scielo.sa.cr/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0034-77442005000400011&lng=en&tlng=es
- https://www.fishbase.se/summary/FamilySummary.php?ID=56
- Ledreux, A., Brand, H., Chinain, M., Bottein, M. Y. D., & Ramsdell, J. S. (2014). Dynamics of ciguatoxins from Gambierdiscus polynesiensis in the benthic herbivore Mugil cephalus: Trophic transfer implications. Harmful Algae, 39, 165-174.
- Murata, M.; Legrand, A.M.; Ishibashi, Y.; Yasumoto, T. (1990). Structures and configurations of ciguatoxin from the moray eel Gymnothorax javanicus and its likely precursor from the dinoflagellate Gambierdiscus toxicus. J. Am. Chem. Soc., 112, 4380–4386. https://pubs.acs.org/doi/pdf/10.1021/ja00167a040#
- Bos A.R., Sanad A.M., Elsayed K. (2017). Gymnothorax spp. (Muraenidae) as natural predators of the lionfish Pterois miles in its native biogeographical range. Environmental Biology of Fishes. 100 (6): 745–748. doi:10.1007/s10641-017-0600-7