Salamandra plamista: siedlisko i charakterystyka
Salamandra plamista to efektownie wyglądający płaz, którego ubarwienie wskazuje na jego toksyczność. Ponieważ jego skóra jest tak wrażliwa, jest on ściśle związany z krystalicznie czystymi zbiornikami wodnymi o ciepłych temperaturach, gdzie występuje dużo wilgoci. Co więcej, ich larwy są dość podobne do aksolotla, innego organizmu słynącego z wyglądu fizycznego.
Naukowa nazwa tego gatunku to Salamandra salamandra, płaz, który ze względu na szerokie rozpowszechnienie prezentuje dużą różnorodność podgatunków. Poniższe miejsce zawiera ogólną charakterystykę wszystkich z nich: czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tym ciekawym ogoniastym.
Siedlisko i dystrybucja
Występowanie salamandry plamistej obejmuje dużą część zachodniej Palearktyki, w tym Półwysep Iberyjski, Europę Środkową i dociera do Grecji. Wydaje się, że podąża za systemami górskimi, które przecinają półwysep, ale niektórym podgatunkom udało się podbić wyspy Ons i San Martiño (gdzie obawiają się, że ich sytuacja jest krytyczna).
Ten płaz ogoniasty jest organizmem lądowym, który w dużej mierze zależy od środowiska wilgotnego i zacienionego. Z tego powodu, ich siedliska potrzebują obfitej roślinności i klimatu umiarkowanego, gdyż w ten sposób w ich ekosystemie utrzymywana jest wilgotność i idealne temperatury. Ponadto, do rozmnażania wymaga zbiorników wodnych (takich jak rzeki, strumienie czy kałuże).
Jaka jest salamandra plamista?
Ten płaz osiąga rozmiary od 15 do 25 centymetrów długości, chociaż niektóre osobniki osiągają 30 centymetrów. Głowa tego organizmu jest duża i masywna, z czarnymi oczami i brązowymi tęczówkami. Ponadto jego ciało ma kształt cylindryczny i wydłużony, ze zredukowanymi kończynami i ogonem szerszym u podstawy niż na końcu.
Najbardziej niezwykłą cechą tego gatunku jest jego skóra, gdyż jest gładka, błyszcząca i posiada różnorodną kolorystykę z liniami i plamami. Jego ciało ma czarne odcienie na grzbiecie, z różnymi formami pigmentacji, które różnią się w zależności od podgatunku, oraz brzuch z poprzecznymi bruzdami.
Zachowanie
Salamandra plamista jest nieśmiałym płazem, który spędza większość czasu w ukryciu, aby się chronić. Co więcej, jest uważany za zwierzę osiadłe i terytorialne, które zwykle nie migruje lub łatwo opuszcza swoje siedliska. Z tego samego powodu, okresy największej aktywności występują w nocy, z wyjątkiem okresów, gdy temperatura spada zbyt nisko.
Chociaż może się wydawać przyjazną, w rzeczywistości ten organizm jest samotny, a nawet agresywny, jeśli wokół niego jest wiele osób. Jako środek przeciw drapieżnikom jest w stanie wydzielać truciznę, która ma działanie neurotoksyczne na ofiary. Toksyna, którą produkują, nazywa się samandaryn i znajduje się w śliniankach przyusznych tego zwierzęcia.
Toksyna ta nie jest powodem do niepokoju, bo choć może być szkodliwa dla niektórych małych zwierząt, dla ludzi nie jest śmiertelna. Najlepszą radą jest jednak, aby nigdy nie dotykać salamandry plamistej, ponieważ można doświadczyć dość nieprzyjemnej reakcji alergicznej i podrażnienia.
Podgatunek salamandry plamistej
Ze względu na różnorodność siedlisk, w których występuje salamandra plamista, wykazano, że jej cechy fizyczne i pigmentacyjne zmieniają się pomiędzy terytoriami. Oto niektóre z uznanych wariantów tego gatunku, a także jego najważniejsze cechy:
- Salamandra salamandra almanzoris: zwykle zamieszkuje ekosystemy o wysokości powyżej 1800 metrów, występują w Sierras de Gredos, Guadarrama i San Vicente. Ubarwienie tego organizmu charakteryzuje obecność nieregularnych żółtych plam na całym grzbiecie i czerwonawych odcieni na głowie. Są to płazy jajożyworodne.
- Salamandra salamandra bajarae: rozmieszcza się przez Montes de Toledo, górskie obszary Cáceres, Badajoz i Castilla y León. Jej wygląd jest nieco szerszy i ma wzór nieregularnych żółtych plam. Jest podgatunkiem jajożyworodnym.
- Salamandra salamandra bermardezi: wzór kolorystyczny tego okazu ma na grzbiecie linie w kolorach żółtym, czarnym lub brązowym. Można ją znaleźć w prowincjach La Coruña, Lugo i Asturii. Są żyworodnymi salamandrami.
- Salamandra salamandra crespoi: ten podgatunek występuje tylko w Sierra de Monchique i na południowy zachód od Alentejo, na wysokości między 200 a 600 metrów. Są to duże salamandry, dochodzące do 25 centymetrów długości, ale ich głowy są wyraźnie mniejsze. Wzory kolorów składają się z plam i linii krzyżowych.
- Salamandra salamandra fastuosa: występuje w zachodnich i centralnych Pirenejach, Kantabrii i Kraju Basków. Jej grzbiet wyłożony jest liniami o różnej grubości (w niektórych przypadkach nieciągłymi). Rozmiary są małe i mają długie ogony i palce. Salamandry te są zdolne do rozmnażania się przez żyworodność i jajożyworodność.
Pozostałe gatunki
- Salamandra salamandra gallaica: występuje w Galicji i Portugalii, jest to duży podgatunek (12-25 centymetrów) o spiczastym pysku. Ubarwienie tych osobników jest bardzo zróżnicowane, ponieważ ich umaszczenie może mieć czerwienie, czernie, żółcie i szarości ułożone w linie lub plamy. Są to płazy jajożyworodne.
- Salamandra salamandra longirostris: znajduje się w górach Ronda i Grazalema oraz na zachód od Sierra Nevada. Ich rozmiary osiągają 23 centymetry długości i są pokazane w kwadratowe żółte plamki na całym ciele. Są to płazy jajożyworodne.
- Salamandra salamandra morenica: można ją znaleźć od Sierra Morena po Sierra Segura, Alcaraz i Cazorla. Rozmiary tych osobników wynoszą 21 centymetrów, mają zaokrągloną głowę i amorficzne plamki na grzbiecie. Ponadto zwykle wykazują czerwono-żółte zabarwienie ślinianek przyusznych.
- Salamandra salamandra terrestris: występuje na całym Półwyspie Iberyjskim, ten podgatunek dociera do Katalonii i Sierra del Montsant-Prades. Kolorystyka jest bardzo zróżnicowana i zawiera żółte plamki w postaci dwóch bocznych linii wokół kręgosłupa. Jest to płaz jajożyworodny.
Czym żywi się salamandra plamista?
Dorosłe osobniki tego płaza żywią się różnymi bezkręgowcami, a w niektórych przypadkach larwami innych ogoniastych. Poza tym proces trawienia jest bardzo powolny i trwa od 6 do 7 dni, tyle samo czasu gatunek spędza bez jedzenia (ponieważ nie potrzebuje więcej). Dieta larw jest podobna, chociaż są one mniej selektywne i dostosowują się do tego, co jest dostępne.
Salamandry są aktywnymi łowcami, zdolnymi do tropienia ofiar za pomocą wzroku i węchu. W rzeczywistości starają się być tak ciche, jak to tylko możliwe, aby prześladować swoje ofiary, zabezpieczając dzienny posiłek. Podobnie jak ich krewni (żaby i ropuchy), są w stanie wystawić język, aby chwytać pokarm.
Reprodukcja
Istnieją dwie główne strategie rozrodcze: żyworodność i jajożyworodność. Cykl godowy tego płaza jest coroczny (rzadko dwuletni) w okresie jesiennym lub wiosennym. Aby to zrobić, samice uwalniają hormony na ziemi, jak gdyby były śladami, a samce podążają za ich śladami.
W pewnym sensie nie ma zalotów jako takich przez samca, ponieważ jedyne, co robi, to pokazuje swoje kolory i pokazuje się w pozycji pionowej, aby przekonać swoją partnerkę. Mimo to w niektórych przypadkach śladami podąża kilka różnych samców, których można znaleźć przed dotarciem do samicy.
Kiedy się spotykają, samce rozpoczynają rodzaj zapasów sumo, aby zdecydować, kto będzie kopulować z samicą.
Podczas tych bitew osobnik, któremu uda się odwrócić do drugiego, wygra, pozostawiając drogę wolną do podboju pary. Gdy samiec odnajdzie samicę, oba elementy pary wykonują mały rytuał polegający na wzajemnym obwąchiwaniu się i rozpoznawaniu, w wyniku czego samiec umieszcza na ziemi spermatofor.
Ta struktura to kapsułka ze spermą, która jest pobierana przez samicę i przechowywana w jej kloace. Chociaż nasienie jest uwalniane do środowiska, zapłodnienie ma charakter wewnętrzny.
Ciąża salamandry plamistej
Samica nie zachodzi w ciążę, gdy przechowuje pakiet spermy, ponieważ przechowuje go w sobie tylko do momentu, gdy zaczyna owulować. Owulacja następuje następnej wiosny, co powoduje, że spermatofor zostaje zachowany przez okres prawie półtora roku. Chociaż ciąża trwa tylko kilka miesięcy, cały proces może trwać bardzo długo.
Gatunek ten jest poligamiczny, ponieważ samice przechowują do 4 różnych dochodzi wiosną, podczas gdy ciąża może obejmować całe lato (a nawet część następnego roku).
Poród i rozwój potomstwa
W zależności od podgatunku, porody odbywają się we wrześniu i październiku tego samego roku lub są odkładane do następnej wiosny. Młode matki szukają akwenu, którym zazwyczaj jest krystaliczna rzeka lub staw, w którym mogą rodzić. Po urodzeniu, larwy salamandry wykazują dobrze rozwinięte kończyny i skrzela.
Młode tego gatunku bardzo przypominają dorosłego aksolotla, są tylko mniejsze. W przeciwieństwie do tego innego płaza, larwy przejdą proces metamorfozy, który sprawi, że przybiorą typowy wygląd salamandry plamistej. Osiągnięcie właściwej wielkości zajmie im od 1 do 5 miesięcy (lub do roku).
Stan ochrony
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody klasyfikuje salamandrę jako gatunek najmniejszej troski. Wynika to jednak głównie z jej świetnego rozmieszczenia, ponieważ nie została podzielona na poszczególne podgatunków. Oznacza to, że brana jest pod uwagę populacja wszystkich salamandr należących do rodzaju, niezależnie od tego, czy różnią się od siebie.
Nie trzeba dodawać, że jest to duży problem, ponieważ każdą salamandrę trzeba traktować jako odrębną jednostkę. Chociaż wszystkie podgatunki należą do tej samej grupy, ich stan ochrony może się znacznie różnić.
Jakby tego było mało, inwazja gatunków egzotycznych również zmniejszyła ich populacje. Ponadto sytuacja stresu wodnego i infekcji przez grzyby (takie jak chytrid) spowodowała, że wszystkie płazy znalazły się w globalnej sytuacji zagrożenia. Jak widać, niebezpieczeństwo jest bliskie: jeśli nic nie zrobi się, gatunek ten może wkrótce zniknąć.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Erjavec, V., Lukanc, B., & Žel, J. U. R. I. J. (2017). Intoxication of a dog with alkaloids of the fire salamander. Medycyna Weterynaryjna, 73(03).
- Steinfartz, S., Veith, M., & Tautz, D. (2000). Mitochondrial sequence analysis of Salamandra taxa suggests old splits of major lineages and postglacial recolonizations of Central Europe from distinct source populations of Salamandra salamandra. Molecular Ecology, 9(4), 397-410.
- Schmidt, B. R., Feldmann, R., & Schaub, M. (2005). Demographic processes underlying population growth and decline in Salamandra salamandra. Conservation biology, 19(4), 1149-1156.
- Bosch, J., & Martínez-Solano, I. (2006). Chytrid fungus infection related to unusual mortalities of Salamandra salamandra and Bufo bufo in the Penalara Natural Park, Spain. Oryx, 40(1), 84-89.
- De Bernardi, F., Ficetola, G. F., Manenti, R., & Bianchi, B. (2009). Habitat features and distribution of Salamandra salamandra in underground springs. Habitat features and distribution of Salamandra salamandra in underground springs, 143-151.
- Velo-Antón, G., Buckley, D. (2015). Salamandra común – Salamandra salamandra. En: Enciclopedia Virtual de los Vertebrados Españoles. Salvador, A., Martínez-Solano, I. (Eds.). Museo Nacional de Ciencias Naturales, Madrid. http://www.vertebradosibericos.org/