5 zwierząt, które znajdziesz tylko w regionie Ameryki Łacińskiej

Środowiska Ameryki Łacińskiej są bogate w różnorodność biologiczną. Tam kwezal, ocelot, manat karaibski i inne gatunki są unikalne i można je zobaczyć tylko na tym kontynencie.

Region Ameryki Łacińskiej znany jest ze swojej bogatej bioróżnorodności, co znajduje odzwierciedlenie w szerokiej gamie gatunków zwierząt zamieszkujących ten region. Od majestatycznych kotów po kolorowe ptaki, istnieją gatunki niespotykane nigdzie indziej na świecie.

Wynika to z połączenia czynników geograficznych, klimatycznych i środowiskowych. Jego tropikalne i subtropikalne położenie, a także różnorodność ekosystemów zapewniają idealne warunki dla różnorodności. Dołącz do nas, aby odkryć 5 gatunków zwierząt, które zamieszkują tylko ten region!

Różnorodność regionów Ameryki Łacińskiej

Geografia Ameryki Łacińskiej obejmuje cztery główne regiony o szczególnych cechach:

• Tropikalne lasy deszczowe: amazońskie lasy deszczowe – zlokalizowane głównie w Brazylii – rozciągają się również na Peru, Kolumbię i Ekwador. Są one zielonymi płucami naszej planety. Szacuje się, że około 10% wszystkich znanych gatunków na świecie występuje w Amazonii.
• Lasy mgliste: takie jak te występujące w Kostaryce, Panamie i Ekwadorze. Są one domem dla wielu endemicznych gatunków, takich jak wspaniały kwezal.
• Rafy koralowe: wybrzeża Karaibów i Ameryki Środkowej są domem dla tego morskiego życia.
• Wyżyny andyjskie: położone w wysokich Andach krajów takich jak Kolumbia, Ekwador i Peru, są to obszary wysokogórskie, które są domem dla gatunków przystosowanych do zimnego klimatu i braku tlenu, takich jak tapir górski.

5 zwierząt endemicznych dla Ameryki Łacińskiej

Ameryka Łacińska ma wiele gatunków endemicznych, tj. zwierząt, które rozwinęły się tylko w określonych warunkach specyficznych dla tego regionu. Niemożliwe byłoby wymienienie ich wszystkich, więc wymienimy 5 najbardziej uderzających.

1. Kwezal herbowy (Pharomachrus mocinno)

Wspaniały kwezal to symboliczny ptak Ameryki Środkowej, znany ze swojego oszałamiającego piękna i kolorowego upierzenia. Ptak ten występuje w lasach chmur w krajach, takich jak Gwatemala i Kostaryka. Według Revista Mexicana de Biodiversidad jego całkowite rozmieszczenie rozciąga się od Meksyku po Panamę.

Jego ciało jest przeważnie zielone, z jaskrawoczerwoną piersią. Ma również rozległe i eleganckie pióra ogonowe. W rzeczywistości samce mogą mierzyć do jednego metra długości.

Przez wieki rdzenne kultury czciły kwezala.

Jest także symbolem wolności i duchowości. Jednak ze względu na wylesianie jego zasięgu i nielegalne polowania, Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) klasyfikuje go jako gatunek “bliski zagrożenia”.

2. Modroara hiacyntowa (Anodorhynchus hyacinthinus)

Modroara hiacyntowa jest gatunkiem endemicznym dla regionu Pantanal w Brazylii, choć występuje również na niektórych obszarach Boliwii i Paragwaju. Jej najbardziej charakterystyczną cechą jest ciemnoniebieskie upierzenie. Ta cecha sprawia, że jest to wyjątkowy i rozpoznawalny gatunek.

Te ary zamieszkują lasy i obszary bagienne, gdzie znajdują dominujące pożywienie w swojej diecie:

• Owoce
• Orzechy
• Nasiona

Niszczenie siedlisk i chwytanie w celu nielegalnego handlu zwierzętami domowymi doprowadziło do poważnego spadku ich populacji.

Według czasopisma Wetlands, pożary lasów również odgrywają kluczową rolę w spadku populacji. W związku z tym IUCN klasyfikuje tego ptaka jako gatunek “wrażliwy“, a co za tym idzie, wprowadzono środki ochronne w celu ochrony jego przetrwania.

3. Ocelot (Leopardus pardalis)

Ocelot jest dzikim kotem występującym w kilku krajach Ameryki Łacińskiej, w tym w następujących:

• Brazylia
• Meksyk
• Argentyna

Jest to średniej wielkości zwierzę o cętkowanej sierści w odcieniach żółci, brązu i czerni. Jego elegancki wygląd i zwinność w polowaniu sprawiają, że jest groźnym drapieżnikiem.

Te koty wolą zamieszkiwać lasy tropikalne i obszary o gęstej roślinności, gdzie polują na następujące ofiary:

• Ptaki
• Gady
• Gryzonie

Czerwona lista IUCN wymienia ten gatunek jako “najmniejszej troski”. Chociaż doświadczyły spadku populacji z powodu wylesiania i kłusownictwa, nadal można je znaleźć na niektórych obszarach chronionych. Ochrona jego siedlisk jest niezbędna dla jego długoterminowego przetrwania.

4. Tapir górski (Tapirus pinchaque)

Tapir górski – znany również jako tapir górski – to gatunek roślinożernego ssaka występującego w wysokogórskich lasach Andów, w krajach takich jak m.in:

• Peru
• Ekwador
• Kolumbia

Jest to najmniejszy i najrzadszy tapir na świecie, a jego unikalny wygląd odróżnia go od innych przedstawicieli tego gatunku.

Zwierzęta te mają solidne ciało, grube futro i wydłużony tułów. Są doskonałymi pływakami, a ich dieta opiera się na następujących pokarmach:

• Liście
• Owoce
• Kiełki

Ponadto neotropikalne tapiry – takie jak Tapirus pinchaque – odgrywają ważną rolę w rozprzestrzenianiu nasion i strukturze lasów, które zamieszkują, jak wskazano w badaniu przeprowadzonym przez Biological Journal of the Linnean Society opublikowanym w 2022 r.

W klasyfikacji IUCN jest wymieniony jako gatunek “zagrożony“.

5. Manat karaibski (Trichechus manatus)

Manat karaibski to ssak wodny zamieszkujący wybrzeża Karaibów od Meksyku po Brazylię. Te łagodne olbrzymy są roślinożerne, tj. żywią się roślinami wodnymi. Występują w następujących siedliskach:

• Rzeki
• Laguny
• Wody przybrzeżne

Manaty mają masywne ciała i płetwy w kształcie łopatek, przystosowane do pływania i poruszania się w środowisku wodnym. Większość czasu spędzają pasąc się na obszarach porośniętych roślinnością wodną.

Manaty są obecnie uważane przez IUCN za “wrażliwe” ze względu na następujące zagrożenia:

• Zanieczyszczenie
• Zmiana klimatu
• Modyfikacja ich naturalnych siedlisk

Unikalne i zagrożone zwierzęta

Ameryka Łacińska jest domem dla zadziwiającej różnorodności zwierząt, których nie znajdziesz nigdzie indziej na świecie. Powyższe przykłady to tylko zarys bogatej bioróżnorodności tego regionu.

Od egzotycznych ptaków po kultowe ssaki, gatunki te budzą nasz podziw i zachwyt, ale wymagają również naszego zaangażowania w ich ochronę. Konieczne jest podjęcie działań w celu zachowania ich siedlisk. W ten sposób zapewnimy, że przyszłe pokolenia również będą mogły podziwiać piękno zwierząt występujących tylko w Ameryce Łacińskiej.