Kajman okularowy: siedlisko i charakterystyka
Kajman okularowy jest tak nazywany, ponieważ jego gałki oczne mają strukturę nośną podobną do oprawy. Jest to gatunek spokojny, ale spostrzegawczy: może pozostawać w bezruchu, dopóki jego ofiara nie znajdzie się w zasięgu śmiertelnego ciosu. Ponadto krokodyle i aligatory, choć są bardzo podobne, należą do różnych grup ewolucyjnych.
Ten gad ma naukową nazwę Caiman crocodilus i jest częścią rzędu Crocodilia, oprócz tego, że jest krewnym aligatorów, gawiali i krokodyli. Dlatego zachowuje formę, która charakteryzuje grupę, z subtelnymi różnicami. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tym aligatorze.
Siedlisko kajmanów okularowych
To zwierzę ma zasięg, który waha się od Meksyku do Ameryki Południowej, z niektórymi okazami wprowadzonymi do Ameryki Północnej. Ogólnie można go znaleźć na Kostaryce, w Brazylii, Salwadorze, Gwatemali, Nikaragui, Peru, Trynidadzie i Tobago, Hondurasie, Wenezueli i Ekwadorze.
Jest to gatunek wszechstronny, ponieważ może zamieszkiwać zarówno wody słodkie, jak i lekko słone (namorzyny). Są to aligatory, które preferują zbiorniki wodne o powolnym ruchu, takie jak tereny podmokłe lub niektóre rzeki. Ponadto można je również zobaczyć opalających się nad brzegami kanałów.
Charakterystyka fizyczna
Kajmany okularowe te zwykle nie przekraczają 2,5 metra długości, mają szeroki pysk i kostny trzonek pośrodku oczu, podobny do pary okularów. Ta struktura jest powodem jego nazwy, ponieważ symuluje kształt oprawki, podczas gdy jest to tylko kość, która tworzy most między obiema gałkami ocznymi.
Kształtem gad, dość mocno przypomina dinozaury, szorstkim i łuskowatym ciałem. Ponadto posiada płytki skórne lub kolce wzdłuż całej płaszczyzny ciała. Jego nos jest wydłużony i w kształcie litery U, co odróżnia go od jego krokodylowych krewniaków. Kończyny jego organizmu są wsunięte do boków, dlatego aby się poruszać musi pełzać.
Młode osobniki tego gatunku są koloru żółtego, z kilkoma ciemnymi pasami wzdłuż ciała. Z drugiej strony, wszystkie dorosłe osobniki są ciemnooliwkowo-zielone, ponieważ w miarę dojrzewania tracą jasny kolor.
Dieta kajmanów okularowych
Takie zwierzęta są zazwyczaj mięsożercami generalistycznymi i w miarę wzrostu zmieniają dietę na większe ofiary. Ofiarą padają owady, ślimaki, krewetki, kraby, ryby, jaszczurki, węże, żółwie, ptaki i niektóre ssaki. Ponadto możliwe jest również, że zjadają się nawzajem (kanibalizm), ale ma to miejsce tylko w przypadku niedoboru pożywienia.
Reprodukcja kajmana okularowego
Okres lęgowy przypada na pory deszczowe, od kwietnia do sierpnia, w zależności od lokalnego klimatu. Zarówno samice, jak i samce są poligamiczne, więc mogą kopulować z kilkoma partnerami.
Rytuał zalotów obejmuje serię ruchów i działań aligatora w celu przyciągnięcia partnera. Pływają w kółko ze swoimi potencjalnymi partnerami, dotykając się plecami, brzuchami i nosami, próbując w ten sposób przekonać do siebie zalotnika. Obie płcie stosują te taktyki, nie tylko samiec.
Budowa gniazda
Kiedy już się połączą w pary, budują gniazda poza wodą, w pobliżu roślinności i suchego lądu. W tym celu uczestniczą zarówno samica, jak i samiec, ale po zakończeniu jego budowy, tylko samica będzie się nim zajmować. Nowa matka złoży od 15 do 40 jaj, które będzie osłaniać i chronić aż do wyklucia.
Zdarza się, że niektórzy rodzice stoją na straży swojego gniazda, ale nie zdarza się to często.
Inkubacja i wylęganie jaj
Podczas zalotów i kopulacji między majem a sierpniem jaja składane są między lipcem a listopadem. Dzięki temu aligator rozpoczyna proces inkubacji, który potrwa od 65 do 104 dni. W tym okresie temperatura, w której wysiadują jaja, będzie decydować o płci młodych, podobnie jak u krokodyli.
Po wykluciu matki często pomagają młodym dokończyć wylęganie się z jaja. Obejmuje to również kopanie i rozbieranie gniazda, aby młode miały wystarczająco dużo miejsca, by wyruszyć w świat.
Młode osobniaki kajmana okularowego
Jak tylko opuszczą gniazdo, młode będą pod opieką i pielęgnowane przez matkę. W tym momencie maluchy będą cały czas podążać za matką, ale nie będą przez nią karmione, więc będą musiały same polować na pożywienie. Ochrona ta będzie trwała tylko przez około półtora roku, po czym młodzi ludzie będą w pełni samodzielni.
Niektórzy rodzice nie zaniedbują ich, zachowując pewną troskę o swoje potomstwo. W rzeczywistości większość samic żyje chroniona na naturalnym terytorium samca, a młode mogą tam mieszkać nawet po usamodzielnieniu się.
Zachowanie kajmana okularowego
Gatunek ten jest samotnikiem i bardzo terytorialnym, choć w wyjątkowych przypadkach może żyć w niewielkich grupach. Kajmany pozostają nieruchome przez większość dnia, chociaż potrafią szybko zareagować, aby złapać jakąś zdobycz. Ponadto, gdy ciepło wzrasta, dostają się do wody i pozostają w niej aż do obniżenia temperatury.
W okresie rozrodczym są zwierzętami bardzo agresywnymi, dlatego w ich grupie tworzone są szeregi. Oznacza to, że największe gady to te, które mają największe szanse na znalezienie partnera, z wyjątkiem młodych, które nawet nie biorą udziału.
Stan zachowania
Chociaż początkowo jego skóra nie była uważana za wysokiej jakości, wraz ze zmniejszeniem populacji krokodyli, gad ten zaczął być coraz częściej używany. Mimo to, uważa się, że populacje tego kajmana są nadal stabilne. Z tego powodu Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody sklasyfikowała go jako gatunek najmniejszej troski.
Ze względu na różne zagrożenia, z jakimi borykają się te gady, niektóre samorządy wprowadziły przepisy dotyczące ochrony gatunku. Na przykład od 1999 roku Meksyk zaczął regulować jego użycie, kontrolując eksploatację tego zwierzęcia i promując jego ochronę.
Kajman okularowy: Zagrożenia
Główne zagrożenia, na jakie narażony jest kajman okularowy, spowodowane są działalnością człowieka. Należą do nich następujące elementy:
- Niszczenie i fragmentacja siedlisk: z powodu ekspansji obszarów miejskich i wiejskich, oprócz zmian w użytkowaniu gruntów, takich jak rolnictwo, hodowla zwierząt, rozwój turystyki itp.
- Zanieczyszczenie zbiorników wodnych: odprowadzanie ścieków do koryt rzek może wpływać na zdrowie tych gadów, powodując wzrost ich śmiertelności i wypieranie ich z obszarów.
- Polowanie i nielegalny handel: ich skóry są wykorzystywane wyrobu różnych przedmiotów, więc mają wartość na nielegalnych rynkach, powodując masowe zabijanie osobników.
Do tego dochodzi konflikt między kajmanami a ludźmi, ponieważ pokrywają się one z niektórymi łowiskami, które są potrzebne niektórym miejscowościom do utrzymania się. Z tego powodu postrzeganie tego zwierzęcia jest złe, przez co niewiele osób chce pomóc w jego ochronie. Sytuację tę dodatkowo komplikują ataki na ludzi, którzy wchodzą w interakcję z nim.
Niestety, nie będąc wdzięcznym ani ładnym gatunkiem, ludzie boją się go spotkać. Oznacza to, że gdy władze wdrażają działania ochronne, niewielu jest chętnych do wsparcia sprawy. Należy jednak pamiętać, że gady te tylko bronią swojego terytorium, więc jeśli poczują się zagrożone, zaatakują bez wahania.
Roztropność musi być po naszej stronie, my, którzy jesteśmy świadomi naszych czynów.
Kajman okularowy ten nie jest zagrożony, ale jest zagrożony spadkiem liczebności z powodu pewnych działań. W tym momencie musimy uznać, że w przypadku zwierząt nie ma dobra i zła: nie mogą one zrozumieć naszych działań i należy uznać, że to my jesteśmy najeźdźcami. Współistnienie jest możliwe, ale musi zacząć się od strony ludzkiej.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Balaguera-Reina, S. A., & González-Maya, J. F. (2009). Estructura poblacional, abundancia, distribución y uso de hábitat de Caiman crocodilus fuscus (Cope, 1868) en la Vía Parque Isla de Salamanca, Caribe colombiano. Revista de biología marina y oceanografía, 44(1), 145-152.
- Da Silveira, R., Magnusson, W. E., & Campos, Z. (1997). Monitoring the distribution, abundance and breeding areas of Caiman crocodilus crocodilus and Melanosuchus niger in the Anavilhanas Archipelago, Central Amazonia, Brazil. Journal of Herpetology, 514-520.
- Herron, J. C. (1994). Body size, spatial distribution, and microhabitat use in the caimans, Melanosuchus niger and Caiman crocodilus, in a Peruvian lake. Journal of Herpetology, 28(4), 508-513.
- Balaguera-Reina, S. A., & Velasco, A. (2019). Caiman crocodilus. The IUCN Red List of Threatened Species.
- Allsteadt, J. (1994). Nesting ecology of Caiman crocodilus in Caño Negro, Costa Rica. Journal of Herpetology, 12-19.
- Ron, S. R., Vallejo, A., & Asanza, E. (1998). Human influence on the wariness of Melanosuchus niger and Caiman crocodilus in Cuyabeno, Ecuador. Journal of Herpetology, 320-324.
- Cabrera Peña, J., Protti Quesada, M., Urriola Hernández, M., & Cubero Murillo, R. (2003). Distribución y abundancia de Caiman crocodilus en el refugio Nacional de Vida silvestre Caño Negro, Costa Rica. Revista de Biología Tropical, 51(2), 568-577.