Wszystko o mniszce karaibskiej

Uważa się, że foka karaibska nie miała wielu naturalnych drapieżników, więc jej populacja pozostawała stabilna aż do przybycia Europejczyków do obu Ameryk.

Napisane i zweryfikowane przez biologa Cesar Paul Gonzalez Gonzalez.

Ostatnia aktualizacja: 09 października, 2022

Kiedy mówi się o fokach, pierwszą rzeczą, która przychodzi na myśl, są lodowate wody, ponieważ zamieszkują one regiony charakteryzujące się niskimi temperaturami. Jednak nie wszystkie gatunki fok, które kiedykolwiek istniały, były ograniczone do tych obszarów. Na przykład mniszka karaibska całkowicie złamała tę zasadę, ponieważ jako jedyna była w stanie żyć w regionach tropikalnych. Naukowa nazwa tego gatunku to Neomonachus tropicalis. Należy do rodziny Phocidae, która obejmuje wszystkie prawdziwe foki. Pomimo swoich unikalnych cech został uznany za wymarły przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody w 1994 roku. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o mniszce karaibskiej.

Siedlisko i rozmieszczenie

Jak sama nazwa wskazuje, ten szczególny gatunek zamieszkuje głównie Morze Karaibskie i różne części Zatoki Meksykańskiej. Jednak widziano ją na wielu wyspach, takich jak Bahamy i archipelag Indii Zachodnich, a także na innych obszarach przybrzeżnych Ameryki Południowej.

Chociaż mniszka karaibska spędza większość czasu zanurzona w wodzie, potrzebuje również brzegów jako miejsca odpoczynku i godów. Oczywiście, będąc na lądzie, była dość podatna na ataki innych drapieżników, więc wolała przebywać jak najbliżej wody.

Cechy fizyczne

Mniszka karaibska zachowała typowy dla ryb płetwonogich kształt, z dwoma płetwami na kończynach przednich i dwoma kończynami tylnymi połączonymi w kształt ogona. Jego długość wynosiła średnio od 2 do 2,4 metra, a waga około 130 kilogramów.

Sierść dorosłego osobnika była cała brązowa, z wyjątkiem brzucha, który był żółtobiały. Z kolei szczenięta rodziły się z ciemną sierścią na całym ciele, która stawała się jaśniejsza w miarę wzrostu poprzez linienie.

Zachowanie

Podobnie jak inne foki, karaibski gatunek charakteryzował się potulnym, łagodnym i raczej ciekawskim zachowaniem. Dlatego często można było je spotkać w dużych grupach, którym przewodził jeden mężczyzna. Oczywiście, samce mogły przejawiać pewne zachowania agresywne, ale tylko po to, by zdobyć status społeczny lub bronić swoich praw do krycia.

Dieta mniszki karaibskiej opierała się na spożywaniu różnych rodzajów ryb, skorupiaków, wodorostów i niektórych głowonogów. Foki były najbardziej aktywne w ciągu dnia, wykorzystując godziny dzienne do upolowania całego pożywienia.

Rozmnażanie

Z powodu ich wyginięcia niewiele wiadomo o historii naturalnej fok karaibskich, dlatego trudno jest opisać ich proces rozrodczy. Uważa się jednak, że osiągały dojrzałość płciową między 4 a 8 rokiem życia, rozmnażały się raz w roku, rodziły jedno potomstwo i mogły żyć około 20 lat.

Dlaczego mniszka karaibska wyginęła?

Płetwonogi są jednymi z najbardziej eksploatowanych organizmów morskich w historii, ponieważ ich tran był używany jako olej do lamp. Eksploatacja trwała przez wiele lat, w czasie których nastąpił duży spadek populacji fok. W rezultacie kilka fok znalazło się na skraju wyginięcia, a inne zniknęły bez śladu.

W przypadku mniszki karaibskiej eksploatacja gatunku wykraczała poza wydobycie ropy naftowej. Wraz z przybyciem europejskich osadników rozpoczęło się masowe i nieustanne polowanie na mięso i skórę. Pogłębiło to eksterminację gatunku i wkrótce doprowadziło do jego zniknięcia.

Ostatnią znaną wzmianką o mniszce karaibskiej był opis małej populacji zaobserwowanej między Jamajką a Hondurasem w 1952 roku. Następnie po cichu zniknął aż do 1994 roku, kiedy to został uznany za wymarły. Chociaż niektórzy ludzie nadal twierdzą, że widzieli ten gatunek na Karaibach, uważa się, że został on pomylony z foką kapturową.

Jak widzisz, historia mniszki karaibskiej jest smutna i ponura. Chociaż był to gatunek o unikalnych cechach, nadmierna eksploatacja i konsumpcja przez ludzi doprowadziły go do wyginięcia. W związku z tym wszystkie niewiadome i tajemnice, które kryje, pozostaną nierozwiązane, być może do końca naszego istnienia.